Oznaczenie zawartości azotynów

Oznaczanie zawartości azotynów metodą  absorpcyjnej spektrometri  cząsteczkowej (PN-EN 26777) Metoda: Badaniu poddano próbkę wody z Odry, pobraną 13.02.2012 o godz. 700 z miejsca o współrzędnych 51.095°N  17.095°E (w pobliżu Wydziału Biologi  i Hodowli Zwierząt). Do 40 cm3 badanej próbki dodano 1 cm3 odczynnika barwnego (2 g dihydrochlorku N-(1-naftylo)-1,2- diaminoetanowego w r-rze 4-aminobenzenosulfonoamidu w kwasie ortofosforowym) oraz 9 cm3 wody  destylowanej, a następnie wymieszano. Tak sporządzony roztwór zbadano na spektrofotometrze (λ=540 nm). Wzory: woda 4-aminobenzenosulfonoamid kwas ortofosforowy dihydrochlorek  N-(1-naftylo)-1,2-diaminoetanowy Obserwacje:  Po dodaniu odczynnika barwnego i zamieszaniu próbka, początkowo bezbarwna, zmieniła barwę na  fioletową. Po badaniu na spektrofotometrze obliczono zawartość azotynów. Wyniosła ona 0,3746 mg/dm3. Wnioski: Badana próbka początkowo była bezbarwna i bez widocznych zanieczyszczeń, możemy więc uznać wynik za  wiarygodny. Azotyny są nietrwałe i przechodzą w NO3-. Z tego względu nie są pożądane, gdyż po przekształceniu w  azotany przyspieszają eutrofizację i pogarszają jakość wody. Ponadto, same azotyny mogą utleniać  hemoglobinę do methemoglobiny (konkretnie centralny atom Fe hemu, z +2 na +3) i powodować  methemoglobinemię. W skrajnych przypadkach może to doprowadzić do zgonu, zatem ich obecność w  wodzie pitnej jest niedopuszczalna. ... zobacz całą notatkę