To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
„ Oznaczanie azotynów w roztworach wodnych” Wstęp Azot uczestniczy w podstawowych geochemicznych cyklach obiegowych. Wraz z węglem, wodorem i tlenem jest podstawowym pierwiastkiem budulcowym organizmów. Azot ogólny stanowi sumę azotu organicznego wchodzącego w skład aminokwasów, białek, polipeptydów, mocznika itp., azotu amonowego i azotu występującego w postaci azotanów i azotynów.
Naturalne procesy obiegu azotu są źródłem azotu organicznego obecnego w zanieczyszczonych wodach i ściekach. W ściekach gospodarczych, komunalnych oraz rolniczych charakteryzują się wysoką ilością białka, aminokwasów i innych produktów degradacji białek i amonifikacji. W związku ze stosunkowo wolnym rozkładzie biochemicznych azot organiczny stanowi długotrwałe zanieczyszczenia. Obok azotanów organicznych wyróżniamy także azotyny nieorganiczne. Azotyny cechuje bardzo mała twardość, która związana jest z łatwością przechodzenia azotynów w amoniak i azotany. Azotyny są forma przejściową i ich obecność wskazuje na zachodzące procesy utlenienia lub redukcji. W wodach naturalnych organiczne związki azotowe ulegając biochemicznemu rozkładowi przechodzą początkowo w amoniak, które następnie w środowisku zawierającym tlen przechodzi w azotyny, które łatwo ulegają utlenieniu do azotanów. Obecność azotynów w wodzie świadczy zatem o tym, że zachodzą w niej procesy utlenienia lub redukcji.
Przyczyną powstawania azotynów jest uzdatnianie wody. Występują również w wodach na skutek używania soli jako inhibitorów korozji w niektórych procesach przemysłowych. Najwyższe dopuszczalne stężenie jonów azotanowych NO 2 dla wody do picia wynosi 0,1 mg/dm 3 , a dla wód powierzchniowych w I klasie czystości 0,02 mg/dm 3 , w II klasie 0,03 mg/dm 3 i w III klasie 0,06 mg/dm 3 .
Azotany są mniej toksyczne od amoniaku, jednak są rakotwórcze. Są przyczyną powstawania nie zdatnej do przenoszenia tlenu methemobloginy. Odczynniki i aparatura wykorzystana w oznaczeniu odczynnik Griessa (kwas sulfanilowy + 1-naftyloamina + kwas octowy) spektrofotometr do pomiaru ekstynkcji w zakresie widzialnym widma z kuwetami 10 mm Kolejność wykonanych czynności Do kolby miarowej o pojemności 50 ml odmierzono 30 ml badanej próbki wody nr 1. Następnie dodano 5ml roztworu odczynnika Griessa. Równolegle wykonano roztwór zerowy w drugiej kolbce o pojemności 50 ml dla wody destylowanej. Po dodaniu odczynnika Griessa zawartość kolbek wymieszano i pozostawiono bez dostępu światła na 30 minut. Następnie po tym czasie uzupełniono kolbki wodą destylowaną do kreski, dokładnie wymieszano i przeniesiono próbki w odpowiedniej ilości do kuwet spektrofotometrycznych o grubości warstwy absorbującej wynoszącej 10 mm. Za pomocą spektrofotometru dokonano pomiaru dokonano pomiaru ekstynkcji próbki badanej przy długości fali λ=538 nm, w odniesieniu do roztworu zerowego.
(…)
… wynika, że woda destylowana jak i próbka wody nr 1 posiadają zbyt duże stężenie NO2 by być zdatnymi do picia. Wody te przekraczają wszystkie wartości podane dla trzech klas czystości wód powierzchniowych pod względem zawartości NO2. …
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)