Oznaczanie chlorków metodą spektrofotometryczną z tiocyjanianem rtęci (II)

Nasza ocena:

5
Pobrań: 168
Wyświetleń: 2611
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Oznaczanie chlorków metodą spektrofotometryczną z tiocyjanianem rtęci (II) - strona 1 Oznaczanie chlorków metodą spektrofotometryczną z tiocyjanianem rtęci (II) - strona 2 Oznaczanie chlorków metodą spektrofotometryczną z tiocyjanianem rtęci (II) - strona 3

Fragment notatki:


1. Teoria  Oznaczanie chlorków metodą spektrofotometryczną z tiocyjanianem rtęci (II) Nieorganiczne zanieczyszczenia wody: Metale ciężkie, Arsen, Cynk, Chrom, Kadm, Miedź, Nikiel, Ołów, Rtęć, Selen, Azotany (V),  Azotany (III), Chlorki, Cyjanki, Fluorki, Siarczany (VI) Podstawowe metody oznaczania chlorków: • Metoda argentometryczna – chlorki reagują z azotanem (V) srebra tworząc  nierozpuszczalny w wodzie chlorek srebra, reakcja zachodzi w środowisku o pH 6,5- 10. Jako wskaźnik końca reakcji używamy chromian (VI) potasu (K2CrO4). Podczas  reakcji jonów srebra z chromianem (VI) żółto zielonkawe zabarwienie zmienia się na  żółto czerwone.  • Metoda z azotanem (V) rtęci (II) – chlorki reagują z azotanem (V) rtęci (II), jony  chlorkowe wiążą się z jonami rtęci (II) dając rozpuszczalny chlorek rtęci (II). Reakcja  zachodzi w środowisku o pH 2,3-2,8, aby utrzymać to pH do próbki dodajemy  etanolowy roztwór kwasu azotowego (V), difenylokarbazon i ksylenocyjanol w  obecności fenoloftaleiny.  • Metoda spektrofotometryczna z tiocyjanianem rtęci (II) – jony chlorkowe reagują z  tiocyjanianem rtęci (II) tworząc chlorek rtęci (II). Anion tiocjanianowy reaguje z  żelazem (III) tworząc  krwisto-czerwone kompleksy  tiocyjanianu żelaza (III).  Kompleksy te absorbują promieniowanie elektromagnetyczne o długości fali 480 nm.  Tą metodę można stosować do próbek (wody gruntowej, wody powierzchniowej,  wody morskiej, wody pitnej, wody mineralnej, wód przemysłowych, ścieków i  odcieków).  • Metoda potencjometryczna – jony chlorkowe reagują z azotanem (V) srebra. Punkt  końcowy miareczkowania oznacza się potencjometrycznie używając do tego elektrody  szklanej i srebrowej. Objętość zużytej substancji odczytuje się z krzywej  miareczkowania i oblicza stechiometrycznie wg zachodzącej reakcji. Podstawy spektrofotometrycznego oznacznia substancji • Absorpcja promieniowania elektromagnetycznego - Jest to przekształcanie energii  promienistej w inne formy energii w skutek oddziaływania z materią. • Absorbancja -  współczynnik absorpcji (pochłaniania) światła, stosowany w  spektrofotometrii do oznaczania stężenia substancji w roztworze.  Oznacza się ją jako  logarytm dziesiętny odwrotności transmitancji  A= log . • Prawo Lamberta-Beera – jest to prawo opisujące ilościowo absorbancję światła przez  roztwory substancji barwnych. Podczas przechodzenia promieniowania  monochromatycznego przez roztwór substancji absorbującej, absorbancja jest  proporcjonalna do stężenia i grubości warstwy absorbującej roztworu.  • Transmitancja – jest stosunkiem natężenia wiązki promieniowania przepuszczonej 

(…)

… się w granicach 1-12 pH, nie były mętne,a ich temperatura
mieściła się w przedziale 10-30stopni (temperatura pokojowa).
Do przygotowania roztworu wzorcowego użyliśmy 125mg NaCl, wartość tą wyliczyliśmy z
prporcji:
skoro stężenie jonów Cl- wynosi 0,5mg – 1ml
to x mg - 250ml
stąd x=125mg (NaCl)
Z w/w roztworu przygotowujemy roztwory o odpowiednich rozcieńczeniach, aby obliczyć
odpowiednią objętość jonów Cl- jaką…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz