Oznaczanie chlorków metodą spektrofotometryczną

Nasza ocena:

5
Pobrań: 385
Wyświetleń: 2723
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Oznaczanie chlorków metodą spektrofotometryczną - strona 1 Oznaczanie chlorków metodą spektrofotometryczną - strona 2 Oznaczanie chlorków metodą spektrofotometryczną - strona 3

Fragment notatki:


Sprawozdanie z ćwiczenia nr 3  Oznaczanie chlorków metodą spektrofotometryczną z tiocyjanianem rtęci(II)  Chlorki występują we wszystkich wodach w postaci soli: chlorku sodu, chlorku potasu i chlorku  wapnia. Wymienione sole pochodzą w naturze z pokładów geologicznych. Człowiek wprowadza  pewną   ilość   chlorków   do  środowiska  poprzez   posypywanie   dróg   solą,   odprowadzanie   ścieków  miejskich oraz ścieków przemysłowych. Spożywanie zbyt dużej ilości chlorków przez człowieka  jest szkodliwe, ponieważ mogą one powodować nadciśnienie tętnicze krwi oraz choroby serca. W Polsce woda do picia nie powinna zawierać więcej niż 250 mg/l chlorków.  Istnieją różne metody oznaczania chlorków w wodzie. Oznaczanie chlorków w wodzie można przeprowadzić: • metodami miareczkowymi - metodą Mohra (argentometryczną) i metodą z azotanem(V) rtęci(II), • metodą spektrofotometryczną z tiocyjanianem rtęci(II), • metodą potencjometryczną, • metodą z użyciem elektrody jonoselektywnej. Dwie ostatnie metody stosowane są w przypadku silnego zabarwienia wody. Używając metody spektrofotometrycznej w reakcji z tiocyjanianem rtęci(II) można stosować do  próbki wody o zawartości do 250 mg/l.  Podstawowymi reakcjami zachodzącymi podczas tej metody są reakcje: 2Cl¯ + Hg(SCN)2 → HgCl2 + 2SCN¯  Fe3+ + SCN¯ → Fe(SCN)2+ Fe(SCN)2+ + SCN¯ → Fe(SCN)2+ Fe(SCN)2+ + SCN¯ → Fe(SCN)3 Fe(SCN)3 + 3SCN¯ → Fe(SCN)63- Analiza ilościowa metodą spektrofotometrii oparta jest na pomiarze absorbancji badanego roztworu przy określonej długości fali i wykorzystaniu prawa Lamberta – Beera. Zależność   pomiędzy  absorbancją   a   stężeniem   analitu,   w   warunkach   gdy  badany  układ   spełnia  prawo   Lamberta   –Beera   (ma   charakter   prostoliniowy)   można   ją   wykorzystać   do   wyznaczenia  stężenia chlorków w próbce. Opis wykonania krzywej kalibracyjnej. Przygotowano 250 ml roztworu wodnego chlorku sodu o stężeniu jonów Cl-  c= 0,5 mg/ml (roztwór  podstawowy). Do wykonania ćwiczenia przygotowano 9 próbek o stężeniach jonów chlorkowych:  5; 10; 20; 40; 75; 100; 150; 200; 250 mg/l. 1) 5,0 mg/l m= 5,0 mg/l · 0,1 l =0,5 mg 0,5 mg – 1 ml 0,5 mg    -  x x= 1 ml 2) 10,0 mg/l m= 10,0 mg/l · 0,1 l = 1,0 mg 0,5 mg – 1 ml 1,0 mg    -  x x= 2 ml 3) 20,0 mg/l m= 20,0 mg/l · 0,1 l = 2,0 mg 0,5 mg – 1 ml 2,0 mg    -  x x= 4 ml 4) 40,0 mg/l m= 40,0 mg/l · 0,1 l = 4,0 mg 0,5 mg – 1 ml 4,0 mg    -  x x= 8 ml 5) 75,0 mg/l m= 75,0 mg/l · 0,1 l = 7,5 mg

(…)


Otrzymane wartości również nie mieszczą się w zakresie prostoliniowości.
W celu dokonania dokładnego pomiaru absorbancji próbki B, należało by rozcieńczyć próbkę
czterokrotnie.
Obliczenie stężenia jonów chlorkowych z równania krzywej kalibracyjnej.
f(x)= A(c)
100
równanie regresji liniowej y= 0,08x – 0,14
próbka A.
A= 0,08c – 0,14
-0,08c= -0,14- 0,32
c= 5,75 x 2, ponieważ rozcieńczono próbkę dwukrotnie…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz