To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Oświata w państwie Karola Wielkiego. Pierwsze wielkie poczynania na rzecz zahamowania ciemnoty i zacofania, odrodzenia nauki i szkolnictwa podjął na początku IX wieku Karol Wielki. W 800 roku Karol przybrał tytuł cesarza i wznowił tradycje Cesarstwa Rzymskiego. Powstanie Cesarstwa Rzymskiego o charakterze religijnym pod berłem Karola wielkiego przyczyniło się do odrodzenia szkolnictwa. Przez przyjęcie takiego tytułu Karol stał się obrońcom Chrystusa. Papieża uznał za ojca swego siebie zaś za obrońcę Kościoła. Ustawy synodalne wcielał do ustaw państwowych. Takie uchwały zapoczątkowały synod w Akwizgranie zwołany przez Karola Wielkiego w 789 r. Który zobowiązywał biskupów i opatów do zakładania szkół katedralnych i klasztornych tam, gdzie ich dotąd nie było. W 797roku nakazał utrzymywanie przy każdym kościele szkół dla chłopców chętnych do nauki , a w 802 r. Wyszło zarządzenie nakazujące każdemu ojcu posyłanie syna do szkoły. W celu przeprowadzenia tych reform szkolnych i innych zamierzeń oświatowych w swej monarchii Karol Wielki sprowadził na dwór uczonych . Organizatorem nauki na dworze Karola Wielkiego był wybitny zwolennik kultury antycznej teolog, filozof i pedagog anglosaski mnich Alkuin. Przyczynił się do powstania szkoły pałacowej .Jej uczniami zostali członkowie rodziny władcy oraz synowie ważniejszych urzędników. (Treść nauczania obejmowała siedem sztuk wyzwolonych: gramatykę, dialektykę, retorykę, geometrie, arytmetykę, astronomie, muzykę oraz architekturę, medycynę, redagowanie zarządzeń i dekretów). W ciągu kilku lat szkoła pałacowa pod kierunkiem Alkuina wspaniale się rozwinęła i osiągnęła wysoki poziom. Zwiększyła się nie tylko liczba uczniów; przede wszystkim zmienił się program studiów, które, oparte na metodzie sztuk wyzwolonych, nosiły piętno indywidualności mistrza Alkuina. Gramatyka w wydaniu Alkuina przestała być tylko nauką o słowach, sylabach, zasadach interpunkcji, stała się studiowaniem słowa w jego relacjach z procesem myślowym, a więc częścią logiki. Retorykę wykładał Alkuin według for- muły klasycznej, jako sztukę dobrego mówienia. Przeciwstawił jej dialektykę i zobrazował to przeciwstawienie przy pomocy zamkniętej pięści i otwartej dłoni: podczas gdy dialektyka operuje argumentami ścisłymi, retoryka otwiera się szeroko dla elokwencji. Sztuki wyzwolone stały się rychło w państwie Karola Wielkiego fundamentem wiedzy, a ten, kto je studiował, realizował w swojej epoce ideał człowieka oświeconego. Dla Alkuina jednak nie stanowiły one bynajmniej celu i kresu studiów. Były jedynie środkiem umożliwiającym dotarcie do wierzchołków wiedzy spekulatywnej, poprzez pojmowanie Pisma Świętego - osiągnięcie perfekcji ewangelicznej. Służyła temu arytmetyka i astronomia, bo przecież obserwacja Słońca, Księżyca i gwiazd pozwalała bardziej niż cokolwiek innego admirować wielkość i doskonałość dzieła stworzenia. Alkuin, kierując szkołą pałacową, potrafił rozbudować ją do takich rozmiarów, że zyskała miano Akademii Pałacowej.
(…)
….
Szkoły parafialne
I powstała w Mezopotamii w II wieku. Zakładało je duchowieństwo świeckie i zakonne.
Głównym celem szkoły było wychowanie i nauczanie religii. Nauczano pisania, czytania i rachowania, elem psałterzu Dawidowego. Celem wychowania było kształcenie osobowości Chrześcijańskiej. Językiem wykładowym była łacina śpiewu kościelnego, muzyka i ministrantura ( organy pierwsze).W szkołach nauczali…
… serce damą, sławę dla siebie. -wychowanie rzemieślnicze uczeń (terminator) ( wymagano posłuszeństwa, pilności, skromności, wytrwałości strzeżenia tajemnicy państwowej. uczeń kończąc naukę stawał się czeladnikiem)
czeladnik (towarzysz) (Czeladnik korzystał z przywilejów noszenia miecza jako wolny człowiek i znak swego cechu .Był jeszcze 1 rok w roli czeladnika następnie wyruszał na wędrówkę…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)