Stalinizm: W maju 1948 komuniści przejęli kontrolę nad Związkiem Nauczycielstwa Polskiego, w którym jeszcze niedawno silne były wpływy politycznej opozycji, w lipcu 1948 na Kongresie Jedności Kultury Polskiej utworzono Związek Młodzieży Polskiej, który miał na terenie szkół uczelni działać w kierunku przyspieszonej sowietyzacji. Powołano również Powszechną Organizację „Służba Polsce”, formalnie zajmująca się przysposobieniem wojskowym i zawodowym, w rzeczywistości tworząca brygady budowlane, drogowe i rolne, zapewniające państwu niemal darmowa siłę roboczą. W krótkim czasie zniszczone zostało harcerstwo.
W lipcu 1946 uznano klasę 7 szkoły podstawowej za obowiązkową dla wszystkich uczniów, równocześnie skracając czas nauki w gimnazjach ogólnokształcących i zawodowych do lat 3.na początku roku szkolnego 1946/47 w trzydziestu miastach lub powiatach wprowadzono 8-klasową szkołę powszechną przedłużając również o rok obowiązek szkolny. Przygotowywano również nowe programy nauczania w szkole powszechnej, w klasie 8 dodano nowe przedmioty naukę o Polsce i świecie współczesnym, chemię oraz geologię. Popularne było hasło „ani jednej gminy bez szkoły ośmioklasowej” . 1 marca 1948 Komitet Centralny Polskiej Partii Robotniczej podjął decyzję o powołaniu 11-klasowej szkoły ogólnokształcącej , składającej się z 7-letniej szkoły powszechnej i 4-letniego liceum. Pomysł ten uzasadniono potrzebami gospodarki, która domaga się skrócenia czasu nauki i rozbudowy szkolnictwa zawodowego na bazie szkoły siedmioklasowej. W 1950 zlikwidowano kuratoria i inspektoraty szkolne, a problemy edukacji podporządkowano wydziałom oświaty przy Prezydiach Pad Narodowych.
Najboleśniejsze zmiany objęły programy przedmiotów humanistycznych: historii, języka polskiego i języków obcych. Wykoślawiono pamięć o przeszłości. Zmianom w organizacji szkolnictwa towarzyszyła likwidacja większości szkół prywatnych, w tym kościelnych i zakonnych. Likwidowano też szkoły przedszkola i domy dziecka zarządzane przez stowarzyszenia, które same również ulegały likwidacji.
Maj 1949 powołano do życia Towarzystwo Przyjaciół dziecka, którego głównym celem było propagowanie ateizacji szkół. W miejsce tradycyjnych świąt i rocznic wprowadzono nowe: 1 maja, Dzień Dziecka, Międzynarodowy Dzień Kobiet, rocznice bitwy pod Lenino, rocznicę bolszewickiej rewolucji, urodziny Stalina (20 grudnia). W szkołach nieustannie odbywały się apele, capstrzyki, akademie, organizowano też „czyny społeczne”. Uczniowie byli zobowiązani do zbierania makulatury, złomu, szkła, a także ziół i kasztanów, które władze zamierzały wykorzystać w przemyśle gorzelniczym.
Dramatyczna stałą się sytuacja polskiej nauki. Uczelnie zostały poddane politycznym czystkom, rozwiązano towarzystwa naukowe, a Polską Akademię Umiejętności zastąpiono przez Polską Akademię Nauk (PAN), wzorowaną na sowieckiej i obsadzoną przez aparatczyków oraz naukowych oportunistów. Wielu uczonych pozbawiono katedr i odsunięto od kontaktów z młodzieżą. O awansach i tytułach naukowych decydowała przynależność do PZPR, współpraca z UB, posłuszne powtarzanie propagandowych kłamstw i cytowanie tzw. klasyków marksizmu-leninizmu-stalinizmu.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)