To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Osnowa pomiarowa wysokościowa
Osnowę pomiarową tworzą punkty niwelacyjne (repery) oraz punkty osnowy poziomej,
których wysokości zostały określone metodą niwelacji geometrycznej, trygonometrycznej
lub tachimetrycznej. Wymagane jest, aby wysokości punktów osnowy pomiarowej były
wyznaczone z błędem średnim mH = ( 0.05m lub zmierzone niwelatorem z dokładnością mh
= ( 20mm/km).
Sieć ciągów niwelacyjnych powinna być zaprojektowana z zachowaniem następujących
warunków:
- należy stosować, co najwyżej dwurzędowe układy ciągów,
- przebieg ciągów powinien być dostosowany do rzeźby terenu i zapewnić ekonomiczne
wykonanie pomiaru,
- długość ciągów nie powinna przekraczać 12 km,
- punkty węzłowe sieci powinny być rozmieszczone w terenie możliwie równomiernie.
Długość odcinków, czyli odległości między sąsiednimi reperami na ciągach niwelacyjnych,
powinny wynosić:
na terenach zabudowanych około 500 m,
na terenach rolnych i leśnych około 1500 m.
W wyjątkowych przypadkach na terenach zabudowanych dla osnowy pomiarowej dopuszcza
się stosowanie ciągów wiszących ( do 300 m ) składających się z 1 - 2 stanowisk. Punkty
ciągów niwelacyjnych osnowy pomiarowej podlegają markowaniu, a w szczególnych
przypadkach stabilizacji, przy czym do stabilizacji zaleca się używać znaków z tworzyw
sztucznych. Pomiar należy wykonać dwukrotnie na stanowisku, niwelując metodą ze środka
ciąg w obu kierunkach, głównym i powrotnym. Długości celowych na stanowiskach powinny
w zasadzie być równe i nie powinny przekraczać 50 m. W wyjątkowo trudnych warunkach
terenowych można długości celowych wydłużyć do 75 m. Różnica dwukrotnego pomiaru
różnic wysokości na jednym stanowisku nie powinna przekraczać wartości 4 mm. Różnice
pomiędzy przewyższeniami, otrzymanymi w kierunku głównym i powrotnym odcinków i
ciągu oraz odchyłki nawiązania ciągów dla punktów wyższych klas lub punktów węzłowych
nie powinny przekraczać wielkości obliczonej z wzoru:
dH = 20 * L [ km]
Wyrównanie sieci niwelacyjnych przeprowadza się zawsze metodą spostrzeżeń
bezpośrednich niejednakowo dokładnych. Oznacza to, że odchyłkę fhrzecz rozdzielamy (z
przeciwnym znakiem) na poszczególne różnice wysokości, proporcjonalnie do długości
odcinków, i wpisujemy nad średnimi różnicami wysokości. Gdy dodamy kolejno wyrównane
różnice wysokości, począwszy od reperu wyjściowego, otrzymamy wysokości niwelowanych
punktów.
Pomiary niwelacyjne w poszczególnych klasach powinny być prowadzone w taki sposób,
aby średni błąd na 1 km niwelacji ( po wyrównaniu ), charakteryzujący dokładność tych klas,
nie przekraczał wielkości:
- niwelacja precyzyjna I kl. +- 1,0 mm/km
- niwelacja precyzyjna II kl. +- 2,0 mm/km
- niwelacja techniczna III kl. +- 4,0 mm/km
- niwelacja techniczna IV kl. +- 10 mm/km
- niwelacja techniczna V kl. +- 20 mm/km
- niwelacja trygonometryczna +- 5 cm
- niwelacja tachimetryczna +- 5 cm
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)