To tylko jedna z 6 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Orzecznictwo Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości
W sprawie działalności militarnej i paramilitarnej Stanów Zjednoczonych przeciwko Nikaragui (1986 rok), Nikaragua zarzucała Stanom Zjednoczonym naruszenie reguł traktatowych wiążących strony w relacjach wzajemnych tj., opisanych Kartą NZ podstawowych zasad prawa międzynarodowego: zasady zakazującej interwencji w sprawy wewnętrzne drugiego państwa, oraz zakazu użycia siły lub groźby użycia siły przeciwko całości terytorialnej lub niepodległości któregokolwiek państwa. Zdaniem Nikaragui Stany Zjednoczone naruszały wskazane zasady prawa międzynarodowego m. in. w ten sposób, że udzielały tzw. siłom contras (ugrupowaniom partyzanckim zwalczającym rząd i dążącym do przywrócenia obalonego reżimu) pomocy sprzętowej, finansowej i logistycznej. Nikaragua wnosiła m. in. o stwierdzenia, że wszelkie czyny contras (np. ataki na posterunki żołnierzy sił rządowych) mogą być przypisane Stanom Zjednoczonym.
MTS w wyroku stwierdził, że aby przypisać Stanom Zjednoczonym działania contras, konieczne jest wykazanie, że Stany Zjednoczone sprawowały efektywną kontrolę nad działaniami Contras. Samo „finansowanie, organizowanie, szkolenie, czy wyposażanie” Contras, a także „wybór celów dla poszczególnych operacji i ich ogólne planowanie” - nie wystarcza dla przyjęcia, że w grę wchodzi „efektywna kontrola”.
Innymi słowy: Stanom Zjednoczonym można było przypisać odpowiedzialność np. za niezgodne z prawem międzynarodowym wspieranie ugrupowań rozłamowych w Nikaragui (stanowiące zabronione ingerowanie w sprawy drugiego suwerena), ale już nie za konkretne akty, których dopuściły się ugrupowania contras (np. ataki na posterunki żołnierzy sił rządowych). MTS potwierdził powyższe stanowisko w orzeczeniu z lutego 2007 roku w sprawie zastosowania konwencji o zapobieganiu i karaniu zbrodni ludobójstwa (wyrok MTS z dnia 26 lutego 2007 roku, Bośnia i Hercegowina v. Serbia i Czarnogóra)
W jednym z wątków tej sprawy MTS rozważał, czy Serbia i Czarnogóra ponosi odpowiedzialność za masakrę mieszkańców Srebrenicy, której dopuścili się bośniaccy Serbowie (VRS - oddziały wojskowe należące do nie uznanej przez społeczność międzynarodową tzw. Republiki Srpskiej). Pomimo stwierdzenia, że Republika Srpska w Bośni „znajdowała się pod wpływem” władz w Belgradzie, które bośniackim Serbom udzielały wsparcia finansowego oraz wsparcia w postaci dostaw broni - to jednak nie wykazano, by osoby, które dopuściły się zbrodni były całkowicie od władz Federacyjnej Republiki Jugosławii zależne. W konsekwencji zatem, Trybunał nie przypisał Serbii odpowiedzialności za masakrę w Srebrenicy.
Nie ulega natomiast wątpliwości, że państwo co do zasady odpowiada za działania wykorzystywanych przez siebie najemników i szpiegów. Powszechne prawo zwyczajowe nie zabrania, jak się wydaje, wykorzystania najemników.
(…)
… ograniczenia zawarte są jednak w traktatach. Zgodnie z konwencją w sprawie zapobiegania werbowania, wykorzystywania, finansowania i szkolenia najemników z 1989 państwa zobowiązały się do niewykonywania tych aktów. Znaczenie tej konwencji jest jednak marginalne, ponieważ stronami tej konwencji jest 30 państw.
Zgodnie z protokołem 1 do Konwencji Genewskiej o Ochronie Ofiar Wojny (aż 167 państw stron) najemnik nie ma statusu kombatanta oraz jeńca wojennego.
Art. 47 ust. 2 I Protokołu dodatkowego do Konwencji Genewskich
„Określenie "najemnik" dotyczy każdej osoby, która:
(a) została specjalnie zwerbowana w kraju lub za granicą do walki w konflikcie zbrojnym;
(b) rzeczywiście bierze bezpośredni udział w działaniach zbrojnych;
(c) bierze udział w działaniach zbrojnych głównie w celu uzyskania korzyści osobistej…
… międzynarodowe;
3) służba nie wpłynie na zadania wykonywane przez Siły Zbrojne;
4) nie zachodzi przeszkoda, o której mowa w art. 199b (tzn. co do zasady zgodę można udzielić wówczas tylko, gdy wnioskodawca odbył w Polsce służbę wojskową lub przeszkolenie wojskowe). Statusu jeńców wojennych nie mają również szpiedzy.
Art. 46 I Protokołu dodatkowego do Konwencji Genewskich
”1. […] członek sil zbrojnych strony…
… zagrożenia (dosstress) - bezprawność czynu państwa jest wyłączona jeżeli autor tego czynu nie miał innego wyjścia w sytuacji zagrożenia działając w celu ratowania życia swojego bądź osoby oddanej pod jego pieczę.
Naruszanie przestrzeni powietrznej Jugosławii
W 1946 roku amerykańskie samoloty wojskowe incydentalnie naruszały - z powodu złej pogody bądź uszkodzeń - przestrzeń powietrzną Jugosławii…
… tankowiec osiadł na mieliźnie w pobliży wybrzeży Kornwalii (poza brytyjskim morzem terytorialnym). Brytyjczycy zbombardowali wrak zatapiając go - miało to zapobiec poważnej katastrofie ekologicznej. Działanie to nie spotkało się z żadnymi protestami ze strony społeczności międzynarodowej. Działanie w samoobronie - bezprawność aktu jest wówczas wyłączona. Dozwolone środki odwetowe (countermeasures).
…
… (Nowa Zelandia v. Francja; Trybunał Arbitrażowy, 1990)
Dwoje agentów francuskiego Directorate General of External Security (będącego agendą francuskiego Ministerstwa Obrony) wysadziło w powietrze statek Rainbow Warrior należący do organizacji Greenpeace. Operacja, do której doszło w nowozelandzkim porcie w Auckland, związana była z działalnością Greenpeace, protestującej przeciwko przeprowadzaniu…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)