Orientacje i podmioty polityki społecznej

ORIENTACJE I PODMIOTY POLITYKI SPOŁECZNEJ Działania polityki społecznej i jej kształt są ściśle związane z systemami wartości dominującymi w danym społeczeństwie, które wpływają na koncepcję kształtowania stanu społeczeństwa odwołujące się do określonych ideologii i doktryn politycznych uznawanych w kręgach społeczeństwa za ważne w życiu człowieka. Doktryny wpływają na kształt stosunków społeczno- gospodarczych, ponieważ wskazują i hierarchizują, czyli porządkują wg. ważności cele zadań skupione wokół określonych orientacji. 1) orientacja kolektywistyczna - wiąże się z doktryną socjalizmu w różnych jej odmianach. Zakłada się zniesienie lub ograniczenie prywatnej własności i tworzenie gospodarki w której podstawową rolę odgrywają przedsiębiorstwa kolektywne, przede wszystkim państwowe. Reprezentujące tę orientację partie komunistyczne postulują całkowitą likwidację własności prywatnej, zaś partie socjaldemokratyczne dopuszczają w swoich programach istnienie własności prywatnej i postulują nacjonalizację niektórych gałęzi gospodarki oraz największych przedsiębiorstw. Opowiadają się za ingerencją państwa w procesy gospodarcze zwłaszcza w sferze dystrybucji (podziału) uznają jednak konieczność zachowania pewnych elementów mechanizmów rynkowych, konkurencji, motywacji opartej na konkretnych korzyściach. 2) orientacja indywidualistyczna - związana z doktryną liberalizmu, w czystej postaci postuluje ona ograniczenie ingerencji państwa do niezbędnego minimum. Partie skrajnie liberalne uważają, że państwo powinno pełnić jedynie rolę "stróża nocnego", który ma chronić interesy prywatnych przedsiębiorców, strzec ustalonego porządku i nie mieszać się w gospodarkę i handel. Partie neoliberalne i w pewnym sensie konserwatywne głoszą koncepcję minimalizacji ingerencji państwa i zapewnienie  maksymalnej swobody działania konkurującym ze sobą przedsiębiorstwom. Opowiadają się za własnością prywatną i regulowaniem stosunków społecznych na mocy norm prawnych 3) orientacja wynikająca ze społecznej nauki kościoła - odnosi się negatywnie zarówno do doktryny socjalistycznej, jak też krytycznie do doktryny liberalnej ponieważ postuluje właśnie partycypację społeczną w rozwiązywanie problemów socjalnych, głosi stosowanie zasady solidarności społecznej i subsydiarności. Fundamentem tej doktryny- doktryny chrześcijańskiej stała się ENCYKLIKA RERUM NOVA RUM Leona XIII 1891r. głosząca ideę solidaryzmu ujmowania mechanizmów rynku w ramy ochraniające słabsze warstwy i grupy społeczne. Doktryna ta przeciwstawia się drapieżnemu kapitalizmowi proponując tzw. społeczną gospodarkę rynkową, która obecnie znajduje odzwierciedlenie głównie w programach partii chrześcijańsko- demokratycznych wyznaczających państwu istotną rolę w regulowaniu problemów socjalnych.
... zobacz całą notatkę