To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
ORIENTACJA ELIPSOIDY WZGLĘDEM GEOIDY.
Podstawowym wymogiem będzie takie zorientowanie elipsy względem geoidy, aby
rozbieżności między obydwoma powierzchniami były najmniejsze, tzn. odległości między
obydwoma powierzchniami powinny wynosić minimum, oraz powinna być bliskość
normalnej do elipsoidy w dowolnym punkcie z linią pionu w tym samym punkcie.
Współrzędne na geoidzie (φ, λ, α) są związane z linią pionu, która jest prostopadła do
powierzchni geoidy w danym punkcie. Natomiast odpowiednie współrzędne geodezyjne na
elipsoidzie są odniesione do normalnej wystawionej w tym punkcie.
Linia pionu i normalna wystawiona w dowolnym punkcie nie pokrywa się, a więc i
odpowiednie współrzędne nie są sobie równe.
Niezgodność ta jest spowodowana:
1. przyjętymi wymiarami elipsoidy odniesienia,
2. jej orientacją względem bryły geoidy,
3. rozbieżnościami kształtów geoidy od elipsoidy.
Elipsoida będzie zorientowana względem geoidy, gdy będą spełnione następujące
warunki:
1. środek geometryczny elipsoidy pokryje się ze środkiem ciężkości geoidy,
2. płaszczyzny równików obydwu brył będą co najmniej równoległe do siebie,
3. suma odchyleń wysokościowych między obydwoma wysokościami będzie wynosić
minimum,
Tak zorientowaną elipsoidę nazywamy Ogólną Elipsoidą Ziemską.
Lokalna elipsoida odniesienia – powinna spełnić następujące warunki:
1. W punkcie przyłożenia obydwie powierzchnie (elipsoidy i geoidy) powinny się
stykać,
2. Linie pionu i normalna w punkcie przyłożenia powinny się pokrywać,
3. Azymut jakiegoś kierunku wychodzącego z punktu przyłożenia na elipsoidzie ma być
równy azymutowi tego kierunku na geoidzie.
Punkt przyłożenia – jest to główny punkt triangulacji światowej, miejscowość: Borowo koło
Warszawy, na północny wschód, później miejscowość: Pułków.
Odchylenie pionu
A
Qw
Qb
elipsoida ogólna
geoida
n2
p
n1
elipsoida lokalna
W dowolnym punkcie A wystawiamy trzy proste. Pierwsza prosta (p) jest prostopadła
do powierzchni geoidy i nazywa się linią pionu. Druga prosta (n1) – normalna do powierzchni
elipsoidy ogólnej. Trzecia prosta (n2) – normalna do powierzchni elipsoidy lokalnej.
Z uwagi na to, że te trzy powierzchnie nie pokrywają się, ani nie są do siebie
równoległe, dlatego między tymi prostymi występują pewne kąty.
Kąt Qb – miedzy linią pionu (p) a normalną do ogólnej elipsoidy odniesienia (n1)
nazywa się odchyleniem pionu bezwzględnym.
Kąt Qw – miedzy linią pionu (p) a normalną do lokalnej elipsoidy odniesienia (n2)
nazywa się odchyleniem pionu względnym.
Odchylenie pionu wynosi kilka sekund, ma niekorzystny wpływ na wykonywane
prace geodezyjne i dlatego wielkości pomierzone na powierzchni geoidy należy redukować
przy przenoszeniu na powierzchnię elipsoidy (długość, szerokość i azymut).
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)