To tylko jedna z 9 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
V. Organy państwa w stosunkach międzynarodowych.
Reprezentacja państwa. Przedmiotem prawnomiędzynarodowego uregulowania jest sfera reprezentacji państw - kto i na jakich zasadach może wyrażać wolę państwa w stosunkach zewnętrznych. Art. 7 pkt 2 Konwencji wiedeńskiej o prawie traktatów z 1969r.:
"2. Ze względu na ich funkcje i bez potrzeby przedkładania pełnomocnictw, następujące osoby uważa się za reprezentujące swoje państwo:
a) głowy państw, szefów rządów i ministrów spraw zagranicznych - dla dokonania wszelkich czynności związanych z zawarciem traktatu;
b) szefów misji dyplomatycznych dla przyjęcia tekstu traktatu między państwem wysyłającym a przyjmującym;
c) przedstawicieli akredytowanych przez państwa bądź na konferencji międzynarodowej, bądź przy organizacji międzynarodowej lub przy jednym z jej organów - dla przyjęcia tekstu traktatu na tej konferencji, w tej organizacji lub w tym organie".
Art. 13 regulaminu Rady Bezpieczeństwa: "(…) szef rządu lub minister spraw zagranicznych każdego członka Rady Bezpieczeństwa jest uprawniony do zasiadania w Radzie bez przedstawiania pełnomocnictw".
Organy państwowe występujące w stosunkach międzynarodowych dzieli się na:
a) organy wewnętrzne - mają swoją siedzibę na terytorium państwa - głowa państwa, parlament, rząd i szef rządu, minister spraw zagranicznych i minister współpracy gospodarczej z zagranicą - organy konstytucyjne; obok nich organy konwencyjne specjalne - powołane na mocy umów międzynarodowych i ustaw.
b) organy zewnętrzne - mają swoją siedzibę poza granicami państw - przedstawicielstwa dyplomatyczne stałe i doraźne, przedstawicielstwa handlowe, przedstawicielstwa przy organizacjach międzynarodowych, misje wojskowe i urzędy konsularne.
1. Organy wewnętrzne.
Głowa państwa - najwyższy organ władzy państwowej mający szczególną pozycję i znaczenie w stosunkach międzynarodowych. Konstytucja może przyznawać rozległe i ważkie kompetencje w kształtowaniu i prowadzeniu polityki zagranicznej, może też jej rolę sprowadzić wyłącznie do funkcji reprezentacyjnej i ceremonialnej. Pozycja głowy państwa w stosunkach międzynarodowych określana jest według norm zwyczajowych tzw. ius representationis omnimodae, czyli nieograniczonego, pełnego prawa reprezentowania państwa w stosunkach zewnętrznych oraz zespołu immunitetów składających się na "immunitet suwerena".
Uprawnienia głowy państwa:
1) wysyłanie i przyjmowanie przedstawicieli dyplomatycznych
2) zawieranie umów międzynarodowych bez potrzeby wykazywania się pełnomocnictwami
3) ogłaszanie stanu wojny i pokoju
4) formalne podpisywanie niektórych dokumentów:
(…)
… z właściwymi organizacjami
6) tworzenie i utrzymywanie placówek ekonomiczno-handlowych za granicą
W celu ich realizacji współdziała z Rządowym Centrum Studiów Strategicznych, organami administracji rządowej i samorządu terytorialnego oraz innymi państwowymi osobami prawnymi.
2. Organy zewnętrzne.
Stałe przedstawicielstwa dyplomatyczne - główny instrument realizacji stosunków dwustronnych. Są to urzędy jednoosobowe, akredytowane przy głowie państwa pobytu, maja charakter przedstawicielski, korzystają z przywilejów i immunitetów dyplomatycznych, stale przebywają w państwie pobytu. Podstawą regulacji - Konwencja wiedeńska o stosunkach dyplomatycznych z 1961r. Misje specjalne (misje ad hoc) - doraźne delegacje lub przedstawiciele wysyłani w celu załatwienia określonych spraw. Wyróżnia się misje: 1…
… i wypowiada umowy międzynarodowe
2) mianuje i odwołuje pełnomocnych przedstawicieli RP w innych państwach i przy organizacjach międzynarodowych
3) przyjmuje listy uwierzytelniające akredytowanych przy nim przedstawicieli dyplomatycznych innych państw i organizacji międzynarodowych
4) w zakresie polityki zagranicznej współdziała z Prezesem Rady Ministrów i właściwym ministrem
5) "stoi na straży suwerenności…
…) uczestniczy w przyjmowaniu delegacji rządowych i państwowych
9) towarzyszy głowie państwa i premierowi w czasie oficjalnych wizyt składanych za granicą
10) powołuje własnych i przyjmuje obcych charges d'affaires 11) mianuje misje: radców, sekretarzy, attache
12) wystawia listy uwierzytelniające charges d'affaires
13) kontrasygnuje listy uwierzytelniające wystawiane dyplomatom wyższych rang przez głowę…
… są do współpracy i reprezentacji państwa w sferze militarnej.
3. Stosunki dyplomatyczne.
Normy regulujące stosunki dyplomatyczne - Konwencja wiedeńska o stosunkach dyplomatycznych z 18 IV 1961r, obowiązujące normy prawa zwyczajowego. Konwencja ustala pewne minimum, od którego strony mogą na zasadzie porozumień odchodzić, przyznając swoim misjom i ich personelowi bardziej uprzywilejowane traktowanie.
Prawo legacji…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)