Ordynacja podatkowa

Ordynacja podatkowa Zagadnienia ogólnego prawa podatkowego zostały unormowane w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60).
Jej przepisy stosuje się do:
· podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetu państwa oraz budżetów jednostek samorządu terytorialnego, do których ustalania lub określania uprawnione są organy podatkowe, · opłaty skarbowej oraz opłat, o których mowa w przepisach o podatkach i opłatach lokalnych, · spraw z zakresu prawa podatkowego innych niż wymienione wyżej, należących do właściwości organów podatkowych. Ordynacja podatkowa nie normuje:
1. rejestracji podatników, 2. egzekucji administracyjnej, 3. odpowiedzialności karnej za przestępstwa i wykroczenia skarbowe, 4. zasad składania deklaracji i zeznań podatkowych (zagadnienia te regulowane są w ustawach szczególnych), 5. składania skarg i wniosków przez podatników. To ostatnie zagadnienie reguluje ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.).
W przepisach Ordynacji podatkowej zawarto definicje, m.in. obowiązku i zobowiązania podatkowego, podatku oraz podatnika, płatnika, inkasenta i organu podatkowego. Ustawa określa też sposób powstania zobowiązania podatkowego, odpowiedzialność za zobowiązania podatkowe, zabezpieczenie wykonania zobowiązań, sposoby wygaśnięcia zobowiązań podatkowych, skutki powstania zaległości podatkowej a także postępowanie podatkowe, kontrolę podatkową i czynności sprawdzające.
Zagadnienia te są omówione w części „Obowiązek podatkowy, zobowiązanie podatkowe, tryb prowadzenia czynności sprawdzających, kontrole podatkowe”.
Zakres przedmiotowy Ustawa normuje:
1) zobowiązania podatkowe, 2) informacje podatkowe, 3) postępowanie podatkowe, kontrolę podatkową i czynności sprawdzające, 4) tajemnicę skarbową. Uszczegółowienie zakresu przedmiotowego Przepisy ustawy stosuje się do:
1) podatków, opłat oraz innych niepodatkowych należności budżetu państwa oraz budżetów jednostek samorządu terytorialnego, do których ustalania lub określania uprawnione są organy podatkowe, 2) opłaty skarbowej oraz opłat, o których mowa w przepisach o podatkach i opłatach lokalnych, 3) spraw z zakresu prawa podatkowego należących do właściwości organów podatkowych. Jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, przepisy działu III stosuje się również do opłat oraz innych niepodatkowych należności budżetu państwa, do których ustalenia lub określenia uprawnione są inne organy. Organom przysługują uprawnienia organów podatkowych. Przepisów ustawy nie stosuje się do świadczeń pieniężnych wynikających ze stosunków cywilnoprawnych oraz do opłat za usługi, do których stosuje się przepisy o cenach. ... zobacz całą notatkę