Opis ćwiczeń wydechowych

Opis ćwiczeń wydechowych Ćwiczenia wydechowe dla uzyskania podparcia oddechowego
W pozycji leżącej wziąć poprawny wdech i kontrolując dotykowo mięśnie (jedna ręka poniżej pępka, druga - powyżej i naprzemiennie na dolnych żebrach), krótko i zdecydowanie wymawiać jednosylabowe rozkazy: chodź, weź, zrób, daj itp. Przy ich wymawianiu zachować pozycję wdechową. Ćwiczenie to służy uświadomieniu sobie impulsu podparcia oddechowego. Trzeba dbać o naturalność ruchów, żadnego nie wymuszać. Poprawny wynik w tym ćwiczeniu: żebra rozchodzą się na boki, mięśnie podbrzusza napinają się i nieznacznie cofają, w konsekwencji błona powyżej pępka naturalnie „odskakuje” do przodu. Należy tu przestrzec przed świadomym poruszaniem mięśni w celu osiągnięcia takich wrażeń. Mięśnie muszą reagować naturalnie.
Wymawiać spółgłoski, szczególnie s i f , możliwie ostro i szybko. Pomiędzy spółgłoskami robić zdecydowane przerwy. Przy zachowaniu swobodnej postawy wyczuwalne są delikatne ruchy powyżej i poniżej pępka (okolice te odpowiadają pracy przepony; przepona, będąc mięśniem poprzecznie ułożonym, nie podlega obserwacji zewnętrznej, a jako mięsień pozbawiony czucia głębokiego nie jest zależna od naszej woli). Nie należy w żadnym wypadku tych ruchów wzmacniać. Należy dążyć do zaniechania świadomych działań, by odczuć współpracę mięśni. Początkowo wykonywać ćwiczenie w wolnym tempie, w miarę możliwości doprowadzając do jego przyspieszenia. Zawsze jednak należy kontrolować wszystkie odczucia. Celem tych ćwiczeń jest połączenie różnych części narządu oddechowego w naturalnie działającą całość. W czasie wykonywania ćwiczeń cały czas trzeba kontrolować stan napięcia. Wszystkie ćwiczenia należy wykonywać bez najmniejszego wysiłku. Szczególnie należy uważać, by nie było ucisku powietrza w krtani. Przez długi czas prowadzić ćwiczenia szeptem, potem można wymawiać je dźwięcznie, ciągle dbając o identyczne oddechowe odczucia. Przy wydechu należy oszczędnie gospodarować powietrzem. Pomiędzy wdechem a wydechem nie może być odruchu ściskania powietrza. Jakiekolwiek naprężenie, trzeba odblokować. Po chwili rozluźnienia można powrócić do ćwiczeń. Ćwiczenia niech trwają tak długo, jak długo można kontrolować elastyczność mięśni.
Nosowanie
Nosowanie to wada wymowy polegająca na tym, że podczas fonacji głosek ustnych pojawia się zabarwienie nosowe. Wynika często z niedbałej artykulacji, z naśladownictwa bądź złego przyzwyczajenia. Pojawia się czasami przy błędnym wypracowaniu rezonansu głowowego. Może być również wynikiem zaburzeń anatomicznych bądź zmian chorobowych (np. kataru)
Jak rozpoznać nosowanie? (3 sposoby)
Wymawiać naprzemiennie samogłoski a- i. W tym czasie uciskać i zwalniać skrzydełka nosa. Jeśli wymawiamy prawidłowo (bez nosowania), nie zauważamy różnicy w barwie obu samogłosek. Przy nosowaniu znacznie zmienia się brzemienie samogłoski

(…)

… i , barwa staje się ciemniejsza, a w jamie nosowej wyczuwa się drgania.
Zatkać nos przez zaciśnięcie skrzydełek nosa palcami - w czasie fonacji słów z głoskami nosowymi przy zamkniętej jamie nosowej wyraźnie odczujemy przechodzenie fali dźwiękowej przez nos; gdy podobne wrażenie towarzyszyć będzie wymawianiu słów bez głosek nosowych, oznacza to nosowanie.
Przykładamy nieogrzane lusterko pod nozdrza…
…), śpiewamy n, ń lub m. Ćwiczenia głosowe (w tym rezonatorów)
Stajemy wygodnie. Myślimy o czymś przyjemnym i uśmiechamy się do własnych myśli (taki uśmiech rozluźnia wargi i żuchwę). Wciągamy powietrze nosem spokojnie, głęboko, bez wysiłku, a następnie wypuszczamy ustami, wymawiając bezgłośnie samogłoskę a , wciąż się uśmiechając. Powtarzamy to ćwiczenie z innymi samogłoskami.
Stajemy wygodnie. Delikatnie opieramy dłonie na policzkach tak, aby nie uciskać nosa i warg. Bierzemy szybki wdech nosem, przytrzymujemy powietrze w płucach przez ok. 5-7 sekund. Następnie wypuszczamy powietrze powoli, wymawiając spółgłoskę m - na początku legato: mmmmmmmmmm, a potem staccato: m...m...m...m... . Zwracamy uwagę na wibracje pod dłońmi. To samo ćwiczenie powtarzamy z głoską n.
Stajemy wygodnie. Kładziemy dłoń wewnętrzną…
... zobacz całą notatkę