To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
OPINIO IURIS
Jest to towarzyszące praktyce przekonanie państw, że postępowanie w sposób
zgodny z praktyką jest prawnie (a nie np. tylko moralnie, czy politycznie) wymagane.
Wyjaśnia to Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości:
Sprawa szelfu kontynentalnego Morza Północnego (Dania v. NRF, Holandia v. NRF, MTS, 1969 rok) „[…] zachowania państw nie tylko muszą składać się na ustabilizowaną praktykę, ale również muszą być wykonywane w taki sposób, by świadczyć o przekonaniu uczestniczących w praktyce państw, że praktyka ta jest wymuszona przez normę prawną zobowiązującą do takiego zachowania.
Potrzeba istnienia owego przekonania, a więc istnienia elementu subiektywnego jest zawarta
implicite w samym pojęciu opinio iuris sive necessitatis. Państwa zainteresowane muszą więc czuć, że wykonują zobowiązanie prawne. Częstotliwość lub też „zwyczajowy” charakter pewnych zachowań sam z siebie nie jest wystarczający. Można wskazać wiele zachowań międzynarodowych, np. W dziedzinie protokołu dyplomatycznego, które dokonywane są niemal w identyczny sposób, lecz które motywowane są tylko przez kurtuazję lub tradycję, nie zaś przez jakiekolwiek poczucie prawnego obowiązku”
Natomiast sama praktyka postępowania w określony sposób (usus), której nie
towarzyszy opinio iuris - tworzy jedynie normy kurtuazyjne, normy grzecznościowe
(określane także jako: comitas gentium). Normy kurtuazyjne nie są jednak normami
prawa międzynarodowego; nie są zatem prawnie wymagalne. Oznacza to, że np.
postępowanie państwa niezgodne z zasadami comitas gentium jest „niemile widziane”,
ale nie pociąga za sobą jego odpowiedzialności za naruszenie prawa
międzynarodowego.
Przykłady norm kurtuazyjnych:
- oddawanie honorów okrętom wojennym przez statki cywilne na pełnym morzu,
- reguły protokołu dyplomatycznego (np. dotyczące sposobu umieszczania flag w
czasie oficjalnych spotkań przedstawicieli państw)
Przejawami opinio iuris mogą być np.:
1. sposób, w jaki państwa głosują nad przyjęciem uchwał na forach organizacji
międzynarodowych,
2. treści oficjalnych wystąpień osób reprezentujących państwo,
3. treść argumentów przedstawianych przez państwa w czasie sporów przed sądami
międzynarodowymi.
Rezolucja Rady Bezpieczeństwa ONZ z dnia 7 lipca 2005 roku w sprawie aktów terrorystycznych.
W rezolucji tej m. in.:
- potępiono zamachy terrorystyczne przeprowadzone w Londynie dnia 7 lipca,
- wezwano wszystkie państwa do współpracy zmierzającej do schwytania sprawców,
- wyrażono głęboką determinację w zwalczaniu terroryzmu na świecie.
(…)
…
OPINIO IURIS
Jest to towarzyszące praktyce przekonanie państw, że postępowanie w sposób
zgodny z praktyką jest prawnie (a nie np. tylko moralnie, czy politycznie) wymagane.
Wyjaśnia to Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości:
Sprawa szelfu kontynentalnego Morza Północnego (Dania v. NRF, Holandia v. NRF, MTS, 1969 rok) „[…] zachowania państw nie tylko muszą składać się na ustabilizowaną praktykę…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)