Określenie najważniejszych zagadnień - problematyka etyczna Dialog i spotkanie odbywa się zawsze między dwoma uczestnikami, określonymi jako ja i ty. Są to zaimki wskazujące, na stosunek między konkretnymi osobami. Zadaniem tych zaimków ty, ja i rzeczownika Inny jest wskazanie na wzajemną transcendentcię uczestników dialogu względem siebie. Cechuje ich pełna określoność i tym samym nieredukowalność do kogoś lub czegoś innego.
Na pytanie; kim jest uczestnik dialogu możemy odpowiedzieć odwołując się do cytatu z tekstu Caspera: „Do czegoś, co przedstawiane w mowie, zawsze należy mówca, którym zawsze jest ktoś skończony, śmiertelny, żyjący w konkretnym momencie historii, ktoś, kto w ten sposób jest sobą. (...) Mówca konstytutywnie współprzynależy do faktycznej mowy” . Nowa metoda dąży do takiego opisu wydarzenia jakim jest dialog i spotkanie, które nie podlega uprzedmiotowieniu, gdyż nie chce ona „oznajmić, jak to właściwie było, lecz jak coś się rzeczywiście wydarzyło” . W filozofii dialogu poznanie nie sprowadza się do myślenia, ponieważ oznaczało by to, jedynie pewność wiedzy. Poznać to posiąść pewność wiedzy. Niepewność zaś jest naturalnym czynnikiem myślenia, które umożliwia stopniowe rozumienie i dochodzenie do wiedzy. Rozumienie jest obecne w każdym czynie, czyli jest tym, co dzieje się i jednocześnie tym, czego doświadcza się w teraźniejszości. Rozumienie staje się wiedzą będącą wydarzeniem, czyli spełnionym czynem. A zatem „poznanie Boga, świata i człowieka oznacza więc poznanie tego, co w owych czasach rzeczywistości czynią, lub tego, co się im wydarza. Co czynią wobec siebie nawzajem i co się wydarza jednemu z powodu drugiego” . Człowiek, Bóg i świat względem siebie są transcendentni, a więc rozumienie jednego przez drugiego nie odbywa się w lecz między dwoma konkretnymi uczestnikami. Mowa, rozmowa, dialog to są zagadnienia, które opisują relację, a więc to, co się dzieje się między konkretnymi uczestnikami. Mowa umieszczona jest w czasie, dzieje się i nigdy nie wiadomo, jaki będzie jej efekt. Sama w sobie mowa nie istnieje, lecz tworzą ją uczestnicy. To właśnie w tym polu wydarza się spotkanie, które wyprzedza poznanie. Mowa posiada cechy, które są sprzeczne z myśleniem abstrakcyjnym. Dialog jest tym, co tutaj i teraz wydarza się między jego uczestnikami. W nawiązaniu do gwiazdy Dawida Rosenzweig przedstawił dwie odrębne rzeczywistości (dwa trójkąty gwiazdy), które mają uzmysłowić sens dialogu. Według autora, trójkąt który stanowią Bóg, człowiek, świat wskazuje na ich całkowitą odrębność i tożsamość ze sobą. Drugi trójkąt reprezentują stworzenie, objawienie, zbawienie. Nałożony na pierwszy wskazuje na zachodzące między nimi relacje przy pozostaniu sobą. W Księdze Rodzaju, Bóg szukając Adama woła: gdzie jesteś? Rosenzweig skomentował to zdarzenie: „Ja odkrywa siebie w chwili, w której przez pytanie […] stwierdza istnienie Ty”
(…)
… o Ty. Postuluje, aby językowi metafizyki przywrócić poprawność gramatyczną, gdyż nie można mówić o ja jako: ja jest, lecz - ja jestem. Tak samo ty nie jest, lecz ty jesteś. Poprawność językowa ma służyć podkreśleniu niepowtarzalności, niezależności i indywidualności istnienia człowieka. Zaprzecza ona utrwalonemu w filozofii zachodniej modelowi abstrakcyjnie pojętego człowieka. Z perspektywy mojego ja poznaję…
… subiektywność - obiektywna - ponieważ każde konkretne ja odkrywa siebie w ruchu ku Ty, który oddany jest w słowie i miłości. Subiektywność - ze względu na to, że ja pozostaje zawsze sobą. Miłość jest siłą, która kieruje ja ku Ty, a słowo ją wyraża. Miłość jest wieczna, skierowana ku Bogu i bliźniemu, dlatego też słowo, „które przekazuje miłość, jest wieczne”. A wieczność oznacza nieśmiertelność. Miłość zatem…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)