Hans Morgenthau - realizm współczesny
polityka wyrasta ze stałej i niezmiennej natury ludzkiej (egocentryzm)
dbanie o własny interes jest podstawową cechą natury ludzkiej, a polityka międzynarodowa jest areną, na której wyrażane są te interesy a zarazem areną konfliktu
przywódcy państw powinni postępować zgodnie z wymogami mądrości politycznej
należy oddzielić narodowość prywatną od narodowości publicznej
sztuka rządzenia jest działalnością trzeźwą i nieinspirującą - ta pesymistyczna wizja odnosi się do ludzi takich jakimi są a nie takich, jakimi chciałoby się ich widzieć, taki stan rzeczy stanowi sedno polityki międzynarodowej. W ten sposób koncepcja władzy połączona zostaje z koncepcją działalności politycznej.
REALIZM HISTORYCZNY
Machiavelli (1532) „Książę”
Carr (1989) „The Twenty Years Crisis”
Realizm polityczny uznaje, że zasady są uzależnione od polityki; najważniejszą umiejętnością przywódców jest umiejętność zaakceptowania i zaadaptowania się do zmieniającej się stale konfiguracji sił w polityce swiatowej.
REALIZM STRUKTURALNY
Tukidydes „Wojna Peloponeska”
Morgenthau „Politics Among Nations”
Główną regułą polityki międzynarodowej jest nieustanna walka o władzę, która ma swoje korzenie w naturze ludzkiej. Sprawiedliwość, prawo i społeczeństwo mają tutaj znaczenie całkowicie drugorzędne.
REALIZM STRUKTURALNY II
Rousseau (1750) „The Stage Of War”
Waltz (1979) „Theory Of International Politics”
System międzynarodowy - luźne podejście do umów międzynarodowych.
To nie natura ludzka, ale anarchiczny system międzynarodowy powoduje strach, zazdrość, podejrzenia i brak bezpieczeństwa. Konflikt może wystąpić nawet jeśli uczestnicy stosunków międzynarodowych (państwa) mają dobre intencje wobec siebie.
REALIZM LIBERALNY
Hobbes (1651) „Lewiatan” H. Bull (1977) „The Anarchial Society”
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)