To tylko jedna z 7 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
OCENA NIEPEWNOŚCI WYNIKU POMIARU Wprowadzenie Wszelkie pomiary można podzielić na techniczne oraz dokładne. W pomiarach technicznych stosuje się metody już wypróbowane, których błędy są zbadane i wiadomo jest, że błędy przypadkowe są znacznie mniejsze od systematycznych. Ponieważ błędem dominującym jest błąd systematyczny, wykonuje się na ogół jeden pomiar wielkości i - po usu- nięciu ewentualnych błędów metody - określa się jego dokładność za- zwyczaj przez wyznaczenie błędu granicznego systematycznego. W pomiarach dokładnych głównym błędem jest błąd przypadkowy. Błędy systematyczne natomiast powinny być eliminowane przez: • dobór odpowiedniej metody pomiarowej i przyrządów, • staranne zabezpieczenie układu przed wpływem wszelkich czynników zewnętrznych, • stosowanie poprawek umożliwiających usunięcie błędów metody i błędów wskazań przyrządów. Mimo staranności wykonania pomiaru pozostają błędy powodowane ograniczoną dokładnością wyznaczania poprawek oraz błędy, których przyczyny powstawania obserwator nie zna. Poprawka nie może być wyznaczona bezbłędnie, ponieważ przyrząd wzorcowy ma również błąd, który podczas wzorcowania zostaje dodatkowo zwiększony o błąd przy- padkowy. Natomiast w prawidłowo wykonanym pomiarze wartości błę- dów systematycznych o nieznanych przyczynach powstawania powinny być o rząd mniejsze od błędów przypadkowych, a więc nie powinny w istotny sposób wpływać na wynik pomiaru. Pozostałości błędów systematycznych oraz błędy przypadkowe po- winny znaleźć odzwierciedlenie w zdefiniowanej niżej całkowitej niepew- ności pomiaru. 4.2.1 Liczbowe miary i klasyfikacja niepewności pomiaru Niepewność u pomiaru jest parametrem pozwalającym na wyzna- czenie granic przedziału zawierającego z założonym prawdopodobień- stwem nieznaną wartość rzeczywistą (prawdziwą) mierzonej wielkości. Zakłada się, że niepewność całkowita ma zawsze wielokrotność k σ (gdzie σ jest odchyleniem standardowym całej populacji) lub kS ( S - jest estymatorem σ określonym na podstawie otrzymanych wyników z próby należącej do populacji). Rozróżnia się następujące pojęcia: 2 • niepewność standardową σ = u (4.1) • niepewność standardową łączną (złożoną) l n i i l u σ σ = = ∑ =1 2 (4.2) • niepewność całkowitą (rozszerzoną) ( ) l c u k u ⋅ = α (4.3) gdzie mnożnik k( α ) jest wartością zmiennej standaryzowanej, dobieraną ze względu na założone prawdopodobieństwo dla określonego rozkładu.
(…)
… X ma rozkład normalny i znamy odchylenie
standardowe σ tego rozkładu albo jeżeli dysponujemy liczną serią wyników (przyjmuje się obecnie n > 30), to mnożnik kA(α) przyjmuje wartości
zmiennej standaryzowanej Z, odczytanej z tablic rozkładu normalnego
dla określonego prawdopodobieństwa α nazywanego poziomem ufności.
Wybrane, najczęściej stosowane wartości mnożnika kA(α)=zα dla określonego poziomu α…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)