Obowiążek należytego wykonywania pracy Obowiązek należytego świadczenia pracy jest samoistną i rodzajową odrębną powinnością pracownika. Pracownik powinien świadczyć pracę starannie i sumiennie. KP nie określa pojęcia ,,staranności", ani tez nie wskazuje choćby ogólnych kryteriów jego rozumienia. Jest więc sprawą otwartą to, czy w tej materii mamy do czynienia z prostym stosowaniem konstrukcji cywilnych na zasadzie art 300 KP ( w sprawach nieunormowanych przepisami prawa pracy do stosunku pracy stosuję się odpowiednie przepisy KC, jezeli nie sa sprzeczne z zasadami pracy ), czy tez jest to zabieg niedozwolony. W prawie cywilnym ,,należyta staranność" jest powiązana z konkretnym typem stosunków lub sytuacji będących przedmiotem oceny i jest odnoszona wyłącznie do danej kategorii stosunków. W stosunkach pracy wykonanie zobowiązania nie poddaje się takiej jednolitej kwalifikacji prawnej, z jaką mamy do czynienia w prawie cywilnym (art 355 KC). Ogólne i obiektywne wzorce ,,staranności pracowniczej'' nie są wystarczające dla kwalifikacji zachowania się pracownika w stosunku pracy, muszą bowiem być odniesione do konkretnej pracy zawodowej i konkretnego uwarunkowania jej świadczenia, zależnych w dużej mierze od samego pracodawcy. Wprawdzie KP nie określa pojęcia staranności wprost, to jednak czyni to w sposób pośredni - przez odwołanie do klauzuli pracy świadczonej pod kierownictwem pracodawcy. (art22 § 1), z jej zasadniczym atrybutem, tj. obowiązkiem wykonywania poleceń pracodawcy, zwłaszcza co do sposobu wykonania pracy (podporządkowanie materialne). W tym kontekście staranne zachowanie jest odnoszone do ściśle zindywidualizowanego uwarunkowania (dany pracodawca i jego wola wykonania pracy w określony sposób), a nie do bardziej zobiektywizowanych stosunków danego rodzaju (art 355 KC).
W doktrynie najczęściej przyjmuje się, że praca staranną jest praca dokładna, wykonana z dbałością o szczegóły, w sposób, jaki obiektywnie jest konieczny do wykonania ,,dobrej roboty". Dokładnośc pracy mierzona jest m.in. normami technicznymi, prawnymi czy obyczajowymi, a przede wszystkim z uwzględnieniem metod i sposobów wynikających ze specyfiki pracy lub zaleceń i wskazań samego pracodawcy. Można więc powiedzieć, że staranność w prawie pracy jest zespołem pozytywnych warunków charakteryzujących zachowanie się pracownika w pewnym układzie świadczenia pracy i z tego punku widzenia zachowanie to będzie oceniane. Warunek sumienności w działaniu pracownika jest indywidualnym kryterium zachowania się tej osoby, w odróżnieniu od kryterium obiektywnego, jakim jest wymóg staranności. Sumienność jest nakazem adresowanym do pracownika zaangażowania w procesie pracy w należytym stopniu jego woli, umiejętności psych-fiz., wiedzy, doświadczenia itp. Ocena sumiennego zachowania się pracownika musi jednak uwzględniać warunki świadczenia pracy, a zwłaszcza to, że praca jest wykonywana np. w warunkach uciążliwych ,czy wręcz w warunkach ekstremalnych.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)