To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Obliczenia statyczne stężeń połaciowych poprzecznych
Prętowe stężenie połaciowe poprzeczne dachu hali jest kratownicą umieszczoną między pasami górnymi dwóch sąsiednich rygli dachowych. Pasami tej poziomej kratownicy są pasy górne dachowych rygli kratowych lub pełnościennych, funkcję słupków spełniają płatwie, krzyżulców zaś skośne pręty stężenia. Konstrukcja połączeń tych elementów ze sobą sprawia, że w modelu obliczeniowym można założyć przegubowe połączenia prętów analizowanego ustroju.
Jako schemat statyczny konstrukcji połaciowego stężenia poprzecznego przyjmuje się kratownicę (rys. 5.17b) usytuowaną w płaszczyźnie połaci dachu. Jej rozpiętość jest równa szerokości nawy hali (rys. 5.17a). Odpowiednio usztywnione podłużnie słupy lub ściany podłużne hali są podporami analizowanego tężnika dachowego. Schemat statyczny kratownicy poprzecznego stężenia połaciowego pokazano na rys. 5.17b. Zasadnicze obciążenia zewnętrzne tej kratownicy to obciążenie poziome od wiatru W.t (parcie lub ssanie) działające na ścianę szczytową lub świetlik i siły od hamowania podwieszonych do rygli dachowych suwnic, a także pewne umowne siły obliczeniowe Frni, których źródłem są losowe, wstępne wygięcia ściskanego pasa górnego rygli dachowych. Obciążenie tężnika połaciowego poprzecznego wiatrem jest przekazywane przez słupy ściany szczytowej (rys. 5.17a).
Oprócz funkcji wytrzymałościowej w przejmowaniu wyżej wymienionych obciążeń poziomych prętowa tarcza tego stężenia zapobiega niestateczności w płaszczyźnie połaci ściskanych lub zginanych elementów rygli dachowych układów poprzecznych, usytuowanych w kolejnych osiach hali. W wyniku działania obciążeń pionowych (od ciężaru własnego, śniegu, wiatru) w ryglach dachowych powstają wytężenia ściskające (siły ściskające w prętach pasów rygli kratowych lub naprężenie ściskające w przekrojach rygli pełnościennych), mogące prowadzić do utraty stateczności ogólnej: wy boczenia pasów górnych wiązarów w płaszczyźnie połaci dachu lub zwichrzenia rygli pełnościennych. Wówczas dochodziłoby do wygięcia pasów górnych rygli dachowych, a zapobiega temu stabilizująca rola poprzecznego stężenia połaciowego (rys. 5.17 i 5.18).
Rozpatruje się (rys. 5.17) układ złożony z pasów górnych rygli dachowych 1 (w polu skrajnym) i 2 (w polach pośrednich), połączonych prętami płatwi.
i skratowań stężenia 4. W polu skrajnym pręty 1, 3 i 4 tworzą połaciowe stężenie poprzeczne. Pasy rygli 2 (w polach pośrednich) są podparte nieprzesuwnie w płaszczyźnie połaci dachu przez połączenie ich z prętami stabilizującymi 3 (płatwiami) z tężnikiem w polu skrajnym. W prętach stabilizujących (podpierających) 3 i ich połączeniach powstają siły
(…)
… nieprzesuwnych podparć bocznych wymusza wyboczenie między punktami połączeń prętów 3 z ryglami dachowymi 1 i 2, co jest przyczyną powstania w prętach stabilizujących sił F0 przekazywanych na tężnik (rys. 5.18d).
Schemat modelu obliczeniowego wytężenia pojedynczego pręta stabilizowanego 2, połączonego jednym prętem podpierającym 3 z tężnikiem 1, pokazano na rys. 5.18. Zakłada się, że stabilizowany pręt 2…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)