Diagnostyka pedagogiczna i doradztwo wychowawcze
Literatura
*Deptuła M. (red.) „Diagnostyka i profilaktyka w teorii i praktyce pedagogicznej” Bydgoszcz 2006
*Lisowska E. „Diagnostyka pedagogiczna w pracy z dzieckiem i rodziną” Kielce 2008
*Górniewicz E. „Trudności w czytaniu i pisaniu u dzieci”
*Wójcik „Metody aktywizujące grup w pedagogice” Kraków 2000
*Zarys terapii dziecka: metody psychologicznej
*Tomczak J. Kwestionariusz diagnozy i narzędzia...
!! BOLESŁAW NIEMIERKO!!
Diagnostyka edukacyjna jako dziedzina pedagogiki.
Diagnostyka pedagogiczna jest dziedziną naukową, która dopiero toruje sobie drogę wśród innych dyscyplin (Bolesław Niemierko, 1994) wykazuje silny związek z dydaktyką i pomiarem dydaktycznym obejmując zarówno teorię, jak i praktykę pedagogiczną. Możemy powiedzieć, że w odróżnieniu od diagnostyki psychologicznej, która skupia się na psychice lub osobowości ucznia oraz socjologicznej, która koncentruje się na środowisku społecznym ucznia, diagnostyka pedagogiczna rozpoznaje proces uczenia się wraz z systemem, w jakim on przebiega. Co ciekawe, nawet przeciwnicy przeceniania kontrolującej roli systemu edukacyjnego oraz przedstawicieli radykalnych nurtów w pedagogice współczesnej np. antypedagogiki, dostrzegają potrzebę analizowania przebiegu uczenia się w zorganizowanym systemie edukacyjnym, będącym celowym układem sytuacji dydaktyczno-wychowawczych (B.Niemierko, 1994). Słaby rozwój diagnostyki pedagogicznej jako dyscypliny naukowej w Polsce nie miał raczej związku z falą krytyki ze strony „różnych reformatorów szkolnictwa” , „antypedagogów”, „edukacyjnych heretyków”, ale był prawdopodobnie spowodowany istniejącym w przeszłości ustrojem społeczno-politycznym. Ustrój ten można by nazwać nakazowym lub dyrektywnym a działanie prowadzone w skali makrospołecznej przez politycznych jego zwolenników były zgodne z ideologią komunizmu (okres stalinizmu). W tym niedemokratycznym systemie starano się wykorzystać diagnostykę edukacyjną czy też pomiar dydaktyczny do zacierania różnic między uczniami lub też do udowadniania, że wszyscy uczniowie są równi. Różnorodność uczniów w kontekście różnic interaindywidualnych i interindywidualnych mogłaby być postrzegana jako coś niepożądanego, złego lub „wrogiego klasowo”. Naczelnym zadaniem nauczyciela obdarzonego kierowniczą rolą w procesie nauczania socjalistycznego było więc dążęnie do tego, by wszyscy uczniowie mieli osiągnięcia na równym poziomie, choćby nawet było to niezgodne z prawami natury,z logiką naukową lub religijną.
Po okresie stalinizmu w czasie tzw. „odwilży” i w kolejnych latach, diagnostyka pedagogiczna zaczęła się znaczenie silniej rozwijać, co jednak służyło nie dobru uczenia czy też nauczyciela lecz socjalistycznemu państwu. Jednym z naczelnych jego zadań, głównie z powodów ideologicznych, była edukacja. Tak więc kompleksowe badanie osiągnięć ucznia w socjalistycznym systemie szkolnym mogło być wykorzystywane dla celów propagandowych, np. po to by udowodnić „zgniłemu Zachodowi” i Amerykanom, jak to socjalistyczna Polska wspaniale dba o ucznia i edukację wszystkich Polaków. Każdy z nas kto uczęszczał do szkoły w czasach socjalizmu dokładnie wie, jak było naprawdę. Współcześnie zaś podkreśla się, że ogromna różnorodność uczniów postrzegana przez pryzmat nie tylko ich indywidualnych możliwości poznawczych, ale także pochodzenia etnicznego, wyznawanej religii, statusu socjoekonomicznego, wielojęzyczności, kultury, odmienności itp.jest faktem, który należy zaakceptować, a nie wypierać ze świadomości pedagogicznej (Emanuelsson, 1998).
(…)
… nie przekraczającym lekcji. Szczególnym przypadkiem sytuacji dydaktycznej jest sytuacja pomiarowa, która ma doprowadzić do ustalenia poziomu osiągnięć uczniów w wybranym zakresie treści kształcenia.
System dydaktyczny to celowy układ sytuacji dydaktycznych. Celowość układu sytuacji dydaktycznych stanowi kryterium oceny jakości systemu dydaktycznego.
Rodzaje systemów dydaktycznych: *autorytarne (pozycja nauczyciela jako reprezentanta państwa, od uczniów oczekuje się bezwzględnego podporządkowania, treść nauczania ujednolicona),
*humanistyczne (w centrum uwagi pedagogów jest uczeń),
*technologiczne (nastawione na skuteczność opanowania wybranych treści kształcenia),
Nauczycielskie systemy kształcenia -system dydaktyczny stosowany przez nauczyciela w pracy(oryginalność systemu, wielostronność oddziaływań, na ogół wypadkowa…
… w systemie, w którym go przeprowadzono.
Cele pomiaru dydaktycznego:
-sprawdzanie osiągnięć uczniów
-wykrywanie niepowodzeń szkolnych -wykrywanie błędów dydaktycznych -motywowanie ucznia -wyłonienie uczniów z kłopotami w opanowaniu materiału, średnich i doskonale radzących sobie z treściami nauczania
-wyrabianie umiejętności rywalizacji
-uczy samokontroli, samooceny
-uczy ucznia samodzielności, pomysłowości…
… czy też powszechnego, a nie polityce. Niezwykle przydatna w diagnostyce edukacyjnej staje się obecnie technologia komputerowa (link testy komputerowe). Umiejętność wykorzystywania specjalistycznego wsparcia informacyjnego przez nauczyciela powinna stać się ważnym celem PEDEUTOLOGICZNYM w czasach tzw. społeczeństwa informacyjnego. Rozwój społeczeństwa informacyjnego to nowa jakość życia. Dostępność do różnych faktów…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)