To tylko jedna z 6 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Niemiecki system planowania przestrzennego Źródła prawa planowania przestrzennego: Niemieckie prawo w zakresie planowania przestrzennego dzieli się na prawo „ładu przestrzennego i planowania krajowego ( Raumordnungs- und Landesplanungsrecht ) oraz prawo budowlane ( Baurecht ). Prawo ładu przestrzennego i planowania krajowego nadaje ramy planowaniu makroregionalnemu krajowemu i regionalnemu, za które odpowiedzialne są kraje członkowskie ( Länder ) i federacja ( Bund ). - Prawo budowlane określa zasady użytkowania i ochrony terenów oraz realizacji inwestycji, w tym zwłaszcza zabudowy mieszkaniowej oraz przemysłowej i usługowej, za co odpowiedzialne są gminy ( Gemeinde ).
Prawo ładu przestrzennego i planowania krajowego tworzy ustawa o ładzie przestrzennym ( Raumordnungsgesetz ), uchwalona w 1965 r., oraz ustawy krajów związkowych o planowaniu krajowym ( Landesplanungsgesetze ).
Prawo budowlane składa się z federalnej ustawy - Kodeks budowlany ( Baugesetzbuch ), przyjętej w 1960 r, oraz ustaw krajów związkowych normujących kwestie wydawania pozwoleń na budowę i wymogów technicznych budowli ( Landesbauordnungen ). Organizacja planowania przestrzennego: Za planowanie przestrzenne w RFN odpowiedzialne są kraje związkowe oraz gminy.
Do zadań krajów związkowych należy planowanie infrastrukturalnych powiązań pomiędzy głównymi jednostkami osiedleńczymi - aglomeracjami miejskimi ( Verdichtungsraum, Ballungsraum ), stanowiącymi centra życia społecznego i gospodarczego ( zentrale Orte ), planowanie struktury osiedleńczej i infrastruktury publicznej tych centrów, oraz ochrona terenów otwartych. Rządy krajów związkowych uprawnione są do sporządzania: planów ładu przestrzennego (Raumordnungspläne} dla obszarów całych krajów, określających m.in. strukturę osadnictwa kraju związkowego, chronione tereny otwarte, obszary rolne, infrastrukturę krajową, zwłaszcza transportową i drogową oraz energetyczną; plany te opracowywane są przez rządy krajów związkowych; planów regionalnych (Regionalpläne), dla obszarów mniejszych niż kraj związkowy , będących uszczegółowieniem planów ładu przestrzennego, opracowywanych najczęściej za pośrednictwem zrzeszeń ( Zusammenschlüßen ) gmin i powiatów, a na obszarach metropolitalnych Stuttgartu i Hanoweru przez bezpośrednio wybrane organy samorządu regionalnego; mocy obowiązującej plany regionalne nabierają po zatwierdzeniu ( Genehmigung ) przez ministrów krajów związkowych właściwych w sprawach zagospodarowania przestrzennego.
Do zadań samorządu gmin należy planowanie zabudowy, w tym także ochrona terenów oraz kierowanie procesami budowlanymi ( Bauleitplanung ). Rady gmin uprawnione są do uchwalania: planów użytkowania terenów ( Flächennutzungspläne
(…)
… jedynie plany kopalin i odpadów) oraz zastępuje jednolity lokalny plan zagospodarowania zestawem dokumentów planistycznych, tzw. lokalnymi ramami zagospodarowania przestrzennego (local development framework). Zmiany te jednak nie dotykają zasadniczych kompetencji i obowiązków władz lokalnych najniższego szczebla.
Obowiązkiem dystryktu jest sporządzenie planu zagospodarowania dla całego obszaru jednostki samorządowej. Plan obejmuje ogólna strategię i polityki rozwoju przestrzennego, oraz konkretne propozycje rozwoju przestrzennego - dla wyróżnionych aspektów zagospodarowania całości obszaru (np. sieć centrów handlowych) lub dla wyróżnionych obszarów przewidywanego rozwoju przestrzennego (lub regeneracji), a także ustalenie obszarów chronionych przyrodniczo, tzw. green belts, gdzie tylko wyjątkowo dopuszcza…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)