Nazwa - podział i cechy

Nasza ocena:

3
Pobrań: 126
Wyświetleń: 1043
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Nazwa - podział i cechy - strona 1 Nazwa - podział i cechy - strona 2 Nazwa - podział i cechy - strona 3

Fragment notatki:

Def. 4) (Nazwa w sensie szerokim) Nazwą nazywamy dowolne wyrażenie, które może wystąpić w roli podmiotu lub orzecznika w zdaniu podmiotowo-orzecznikowym, czyli zdaniu o budowie:
jest
np. Fido jest psem
Fido jest łagodny
Pies jest ssakiem
Dygresja) Nazw nie utożsamiamy z rzeczownikami. Mogą nimi być też przymiotniki.
Def. 5) Desygnatem danej nazwy nazywamy przedmiot oznaczany przez tę nazwę. Zbiór wszystkich desygnatów danej nazwy tworzy jej zakres .
np. Pies: (nazwa) obrazki psów (desygnaty) zbiór wszystkich obrazków (zakres) Desygnat nazwy może mieć ogromną ilość cech, z których jedne są ważne (z pewnego punktu widzenia), inne zaś nie. Tworzą one treść nazwy.
Def. 6) Treść językowa ( konotacja ) nazwy to zbiór cech, które użytkownik języka używając tej nazwy przypisuje wszystkim jej możliwym desygnatom.
Pewne cechy przyszługuja desygnatom w sposób istotny (tj. konstytutywny), inne zaś w sposób pochodny (tj. konsekutywny).
np. Za cechy konstytutywne nazwy „kwadrat” można uznać: czworoboczność, prostokątność i równoboczność; cechą konsekutywną jest np. równość przekątnych.
Dygresja) Posiadanie przez nazwę treści nie zależy od posiadania przez nią desygnatów; jest tak w przypadku nazwy „krasnoludek”.
Nazyw można porównywać ze względu na stosunki między ich zakresami, jak i ze względu na stosunki między ich treściami.
Stosunki między zakresami nazw: Stosunek zamienności: zakresy azw S i P są identyczne; np. statua - posąg.
S
------
------------
------
P
Stosunek podrzędności nazwy S względem nazwy P: zakres nazwy S jest częścią właściwią (podzbiorem właściwym) zakresu nazwy P; np. wróbel - ptak.
S
------
------------
---------
P
Stosunek nadrzędności nazwy S względem nazwy P: zakres nazwy S zawiera zakres nazwy P jako część właściwą (jest nadzbiorem właściwym zakresu nazwy P); np. ssak - delfin.
S
---------
------------
------
P
Stosunek krzyżowania zakresy nazwy S i P mają niepuste przecięcie (tj. mają wspólne desygnaty); np. brunet - student.
S
------
------------


(…)

… na przesłankach:
0 jest libczą małą.
Jeżeli n jest liczbą małą, to n+1 też jest liczbą małą (dla dowolnego n).
łatwo dojść do wniosku, że np. liczba 10^39 (jeden sekstyliard) jest liczbą małą.
Dygresja. (Przyczynowa teoria nazw własnych S. Kripkego). W jaki sposób w aktach komunikacji za pomocą nazw własnych odnosimy się do przedmiotów? Czy dla funkcji desygnowania trzeba przyjąć dodatkowo coś takiego jak treść nazwy?
Oto kilka tradycyjnych odpowiedzi:
Nazwy własne nie mają konotacji; są przyporządkowane nie przedmiotom, lecz ich wyobrażeniom (J. S. Mill).
Odniesienie przedmiotowe nazwy własnej dane jest za pomocą deskrypcji (G. Frege, B. Russell) lub wiązki deskrypcji (L. Wittgenstein, J. R. Searle) skojarzonych z tą nazwą.
Zdaniem S. Kripkego:
Posługiwanie się nazwami ma charakter kolektywny (społeczny…
… się założenie, zwane zasadą dwuwartościowści:
Każde zdanie ma dokładnie jedną z dwu wartości logicznych - albo prawdę, albo fałsz.
Dygresja. Zasada ta zdaje się odbiegać od potocznych intuicji - często zdania wydają się nie mieć żadnej wartości logicznej, tzn. nie być ani prawdziwe, ani fałszywe. Wątpliwości te miał już Arystoteles, który rozważał zdania dotyczące przyszłości niezdeterminowanej, np. Jutro…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz