Logika - opracowanie zagadnień

Nasza ocena:

5
Pobrań: 798
Wyświetleń: 2786
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Logika - opracowanie zagadnień - strona 1 Logika - opracowanie zagadnień - strona 2 Logika - opracowanie zagadnień - strona 3

Fragment notatki:

Wstęp (str. 9-11) Logika - nauka poprawnego wyrażania myśli. Logika uczy odpowiedzialności za to, co się mówi. Podział:
1. Semiotyka - ogólna nauka o znakach (szczególnie znakach słownych): semantyka (zajmuje się stosunkami zachodzącymi między znakami językowymi a tym, do czego znaki te się odnoszą, np. dom), syntaktyka (zajmuje się rodzajami znaków językowych i regułami poprawnego wiązania w wyrażenia bardziej złożone, np. „tam stoi dom”) i pragmatyka (relacje między znakami językowymi a twórcą bądź odbiorcą wypowiedzi).
2. Logika formalna - nauka o związkach pomiędzy wartością logiczną zdań z punktu widzenia ich struktury (związki zachodzące między prawdziwością bądź fałszywością branych pod uwagę zdań).
3. Ogólna metodologia nauk - zajmuje się metodami postępowania przy badaniu rzeczywistości (przede wszystkim sposobami uzasadniania, wnioskowania, dowodzenia, sprawdzania, stawiania hipotez).
Słowne sformułowanie myśli. Ogólne wiadomości o języku jako systemie znaków P ojęcie znaku (cz. I, rozdz. 1, § 1, str. 13-15)
1. Układ rzeczy czy zjawisko , z którym na gruncie określonych reguł należy wiązać myśl o określonej treści, to substrat materialny znaku , który należy ujmować jak najszerzej, tzn. z uwzględnieniem kontekstu.
2. Dostr zegalny . Nie musi być dostrzeżony, ale musi być dostrzegalny.
3. S powodowany przez człowieka - odbiorcą jest człowiek. Jeśli siły przyrody same coś spowodują to nie jest to znak. Twórca i odbiorca znaku mogą być tą samą osobą.
4. I stnieją reguły nakazujące wiązać z dostrzeżeniem tego układu rzeczy czy zjawiska myśli o określonej treści , nazywane regułami interpretacji kulturowej (mogą one być zwyczajowe albo wyraźnie ustanowione).
Dla rozstrzygnięcia czy dany układ rzeczy czy zjawisko jest znakiem nie jest istotne czy jego twórca miał intencje wywołania u odbiorcy myśli o określonej treści. Dostrzegalny i spowodowany przez człowieka układ rzeczy pozostaje znakiem nawet wówczas, gdy twórca działał bez takiej intencji, jeżeli tylko w kulturze istnieją reguły nakazujące wiązać z owym układem rzeczy lub zjawiskiem określoną myśl. Oznaka (objaw, symptom) nie musi (ale może) być spowodowana przez człowieka (może być spowodowana przez siły przyrody). Oznaką nazywamy wszystko to, co współwystępując z owym stanem rzeczy czy zdarzeniem, powoduje skierowanie nań czyjejś myśli, choć nie istnieją reguły znaczeniowe, które by takie skierowanie myśli nakazywały. Przy oznace nie ma reguł kulturowych, które nakazują wiązać z oznaką myśli o oznaczanym stanie rzeczy. Myśli takie można

(…)

… zdaniami subsumpcyjnymi o tym samym podmiocie i orzeczniku. Wszystkie te zależności zachodzą przy założeniu, iż w funkcjach zdaniowych przedstawiających budowę zdań z kwadratu logicznego na miejsce zmiennych S oraz P podstawiane będą jakieś nazwy niepuste, mające co najmniej jeden desygnat.
Prawa logiczne rachunku nazw, tzw. prawa opozycji w kwadracie logicznym:
Π S,P : SaP ≡ ~SoP Π S,P : SeP ≡ ~SiP Π S,P…
… albo orzecznik orzeczenia imiennego. W przypadku wyrażeń, które w gramatyce traktowane są jako nazwy wieloznaczne z punktu widzenia definicji nazwy przyjętej w logice mamy wówczas do czynienia z wieloma nazwami, tyle tylko, że o tym samym substracie materialnym (ale o innym znaczeniu). Nazwa to nie to samo co rzeczownik. Istnieją nazwy proste - składające się tylko z jednego wyrazu, oraz nazwy złożone…
… nazwy (cz. I, rozdz. 2, § 6, str. 32-33)
Zakres nazwy to zbiór (klasa) wszystkich desygnatów danej nazwy. Ustala się go z milcząco zakładanym odniesieniem do określonego okresu, zazwyczaj mając na myśli klasę tych przedmiotów, które w danej chwili są desygnatami nazwy. Zakres nazwy indywidualnej z założenia obejmuje jeden tylko desygnat. Zakres nazwy generalnej wyznaczony jest przez treść tej nazwy…
… na sposób wskazywania desygnatów: generalne i indywidualne.
d) ze względu na liczbę desygnatów: ogólne, jednostkowe i puste.
e) ze względu na strukturę desygnatów: zbiorowe i niezbiorowe.
Ostrość zakresu nazwy (cz. I, rozdz. 2, § 9, str. 34-36)
Jeśli umiemy, znając należycie dany język, bez wątpliwości rozstrzygnąć o każdym napotkanym przedmiocie, z którym odpowiednio zapoznaliśmy się, czy jest on desygnatem pewnej…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz