NAMASZCZENIE CHORYCH
ŹRÓDŁA:
KPK, kan. 998-1007.
KKKW, kan. 737-742.
Rituale Romanum. Ex decreto sacrosancti oecumenici Concilii Vaticani II instauratum, Città del
Vaticano 1969-:
Ordo unctionis infirmorum eorumque pastoralis curae, 1972 (Sakramenty chorych –
obrzędy i duszpasterstwo, Katowice 1995) (skrót: RRUnct)
Congregatio pro Clericis, Istruzione Ecclesiae de mysterio su alcune questioni circa la collaborazione dei fedeli laici al ministero dei sacerdoti, 15.08.1997, tekst polski: OsRomPol 19
(1998) n. 12, s. 30-40.
Katechizm Kościoła Katolickiego, Poznao 1995, n. 1499-1532.
II Polski Synod Plenarny, Liturgia Kościoła po Soborze Watykańskim II, Poznao 2001 (skrót: PSP,
Liturgia)
I Synod Diecezji Lubelskiej, stat. 126-129.
II Synod Diecezji Lubelskiej, stat. 218-220.
I Synod Diecezji Zamojsko – Lubaczowskiej, stat. 49; 123.
1. Określenie i skutki sakramentu namaszczenia chorych
KPK
Kan. 998 – Namaszczenia chorych, poprzez które
Kościół wiernych niebezpiecznie chorych powierza
Chrystusowi cierpiącemu i uwielbionemu, ażeby
ich podtrzymał i zbawił, udziela się przez namaszczanie ich olejem i wypowiedzenie słów przepisanych w księgach liturgicznych.
KKKW
Kan. 737 – § 1. Przez sakramentalne namaszczenie chorych sprawowane przez kapłana wraz z
modlitwą, chrześcijanie będący w stanie ciężkiej
choroby i skruszeni w sercu otrzymują łaskę, dzięki której umocnieni w nadziei wiecznej i uwolnieni
od grzechów są wspomagani do prowadzenia poprawnego życia i do przezwyciężenia choroby oraz
do znoszenia cierpienia.
Sakrament namaszczenia chorych ma na celu udzielenie specjalnej łaski chrześcijaninowi
doświadczającemu trudności związanych ze stanem poważnej choroby lub starością (KKK 1527).
Skutkami specjalnej łaski sakramentu namaszczenia chorych są:
- zjednoczenie chorego z męką Chrystusa, dla jego dobra i dla dobra całego Kościoła;
- umocnienie, pokój i odwaga do znoszenia po chrześcijaosku cierpieo związanych z chorobą lub
starością;
- przebaczenie grzechów, jeśli chory nie otrzymał ich odpuszczenia w sakramencie pokuty;
- odzyskanie zdrowia, jeśli to posłuży dla jego zbawienia;
- przygotowanie do przejścia z tego świata do życia wiecznego (KKK 1532).
II Polski Synod Plenarny (PSP, Liturgia, n. 34-35) przywołuje teksty biblijne i katechizmowe:
W Liście św. Jakuba znajduje się polecenie: „Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła,
by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana. A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego
ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone” (Jk 5, 14-15). Kościół
uznał w tym obrzędzie jeden z siedmiu sakramentów.
„Pierwszą łaską sakramentu namaszczenia chorych jest łaska umocnienia, pokoju i odwagi, by
przezwyciężyd trudności związane ze stanem ciężkiej choroby lub niedołęstwem starości. Ta łaska jest
- 128 -
darem Ducha Świętego, który odnawia ufnośd i wiarę w Boga oraz umacnia przeciw pokusom złego ducha,
przeciw pokusie zniechęcenia i trwogi przed śmiercią (por. Hbr 2, 15). Wsparcie Pana przez moc Jego
Ducha ma prowadzid chorego do uzdrowienia duszy, a także do uzdrowienia ciała, jeśli taka jest wola Boża.
Ponadto, «jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone» (Jk 5, 15). Przez łaskę tego sakramentu chory
otrzymuje siłę i dar głębszego zjednoczenia z męką Chrystusa. Jest on w pewien sposób konsekrowany, by
przynosid owoc przez upodobnienie do odkupieoczej śmierci Zbawiciela. Cierpienie - następstwo grzechu
pi
(…)
… się dopełnieniem chrześcijaoskiej pokuty.
2. Materia i forma sakramentalna; sprawowanie sakramentu
KPK
Kan. 999 – Oprócz biskupa, olej używany w namaszczeniu chorych mogą poświęcad:
1° ci, którzy są prawnie zrównani z biskupem diecezjalnym.
2° w razie konieczności każdy prezbiter, jednak
tylko w czasie sprawowania sakramentu.
Kan. 1000 – § 1. Namaszczenia powinny byd dokładnie dokonane przy zastosowaniu słów…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)