To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Najlepsze działania Polski: aktywna polityka społeczna
Jakie są najlepsze metody, by przygotować spoleczeństow do pracy oraz dalszej edukacji? Teza o kryzysie systemów polityki społecznej jest powszechnie podzielana we współczesnej debacie politycznej. Dzisiejsza koncepcja `państwa opiekuńczego' z pewnością wymaga redefinicji, albowiem realizowana w praktyce wykazuje wyraźne słabości i niedomagania, takie jak: brak elastyczności, nadmierny zakres działania, zbiurokratyzowanie wielu dziedzin polityki społecznej itp. Ponadto polityka społeczna często okazuje się być niedostosowana do współczesnych realiów, które wiążą się między innymi z wspólną dla wielu krajów globalizacją konkurencji gospodarczej, pojawieniem się nowych form ubóstwa czy też tendencją wzrostową bezrobocia.
W Polsce obowiązek prowadzenia przez władze państwowe polityki społecznej wynika z zapisów Konstytucji RP. Obecnie system opieki społecznej znajduje się w fazie intensywnych zmian. Rozwiązania stosowane do 1989 r. charakteryzowała m.in. polityka niskich cen na podstawowe dobra konsumpcyjne i usługi mieszkaniowe, oparty na zatrudnieniu system ubezpieczeń społecznych i świadczenia usług. Państwo było odpowiedzialne za warunki bytu wszystkich członków społeczeństwa oraz gwarantowało wszystkim pracę. Świadczenia socjalne miały zależeć od wyników pracy i zasług.
W latach dziewięćdziesiątych zmiany w polskiej polityce społecznej miały w przeważającym stopniu charakter reaktywny. Przez wiele lat kształtowały je najczęściej doraźne uwarunkowania, takie jak: rosnące bezrobocie, recesja gospodarcza i towarzyszący jej kryzys finansów publicznych, wzrost liczby emerytów itp. Wprowadzono zasiłki dla bezrobotnych, wzrosło znaczenie pomocy społecznej, zapoczątkowano żywiołową prywatyzację usług medycznych. Efekty zastosowanych reform nie zawsze okazywały się jednak współmierne w stosunku do oczekiwań oraz potrzeb społecznych.
1. Wyzwania:
Polska stoi przed dwojakim rodzajem wyzwań, wynikających ze specyfiki sytuacji państwa postkomunistycznego, będącego w okresie transformacji ustrojowej oraz ze względu na konieczność adaptacji do procesu globalizacji. Redefinicja roli państwa w gospodarce i usługach publicznych. Niezbędne są rozstrzygnięcia co do zakresu i sposobów realizacji opiekuńczych funkcji państwa jako gwaranta elementarnych świadczeń społecznych oraz klarowne określenie roli samorządnych organizacji społecznych i ich sukcesywne wspieranie, jako ważnego partnera (a nie tylko petenta) sektora publicznego w systemie polityki społecznej.
Walka z „kulturą zależności”. Zasadniczym problemem jest dzisiaj ustanowienie nowej równowagi między odpowiedzialnością zbiorową i indywidualną, aktywizacja społeczeństwa i zmiana tak relacji, jak i oczekiwań jednostki odnośnie państwa.
(…)
… neoliberalnej skłania do komercjalizacji wielu dziedzin zabezpieczenia społecznego. Ich adaptacja do systemu gospodarki rynkowej oraz nacisk na osobistą odpowiedzialność obywateli za warunki bytu osłabiła w wielu miejscach odpowiedzialność państwa za bezpieczeństwo socjalne ludzi. Rozszerza się zakres działania sektora prywatnego w sferze socjalnej. Niezbędne jest więc utrzymanie dialogu pomiędzy głównymi partnerami społecznymi władzami państwa a społeczeństwem, między związkami zawodowymi i organizacjami pracodawców oraz między pracodawcami a pracobiorcami. W tym celu powołano w Polsce szereg instytucji, których zadaniem jest właśnie promocja i prowadzenie dialogu społecznego, choć należy także przyznać, że obecnie instytucje dialogu społecznego przeżywają pewien kryzys. Wiodącą rolę pomiędzy, oraz ich stosunki (dwustronne lub trójstronne) z organami odgrywa Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej Skupiają się tu szczególnie instytucje trójstronne, takie jak: Komisja Trójstronna ds. Społeczno-Gospodarczych, Komisja ds. Układów Zbiorowych Pracy i specjalnie powołane zespoły trójstronne. W skład zespołów trójstronnych wchodzą reprezentacje zainteresowanych rozpatrywaną tematyką związków zawodowych i organizacji pracodawców z danych branż oraz przedstawiciele rządu. Edukacja
Funkcjonujący dotąd system edukacji był scentralizowany, teraz postępuje proces jego decentralizacji. Dynamicznie rozwijają się szkoły niepubliczne, a także usługi edukacyjne ukierunkowane na dorosłych. Związane jest to z procesami urynkowienia, jakim podlega cała gospodarka kraju. Ma to duży wpływ na podniesienie poziomu…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)