To tylko jedna z 5 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
NABYCIE WŁADANIA RZECZAMI
NABYCIE WŁASNOŚCI Nabycie pochodne - przeniesienie prawa własności → Nemo plus iuris ad alium transferre potest, quam ipse haberet.
→ Do pochodnych sposobów nabycia należą również: przysądzenie w procesie działowym (addiudicatio), legat windykacyjny, nabycie własności rzeczy poprzez zapłacenie litis aestimatio przez pozwanego.
→ Dioklecjan w 293 r n.e. napisał, że własność przechodzi za pomocą tradycji lub zasiedzenia → mancipatio i in iure cessio wychodzą już z użycia.
→ Czynności przenoszące własność to czynności rozporządzające. Umowa kupna-sprzedaży była czynnością zobowiązującą. Dopiero w okresie poklasycznym wykształciła się zasada, że przeniesienie własności następuje na podstawie samej umowy. Justynian przywrócił to rozróżnienie.
Mancipatio
mancipacio accipiens - ten kto chciał nabyć rzecz
rzecz musiała być przyniesiona i wręczona w czasie aktu, w przypadku gruntu początkowo dokonywano mancypacji na gruncie, a potem wystarczyło przynieść grudkę ziemi.
z biegiem czasu zamiast spiżu o wagę uderzano symbolicznym pieniążkiem (mancipatio nummo uno), a rzeczywistej wypłaty dokonywano poza aktem mancypacji → przekształcenie z aktu rzeczywistej sprzedaży w czynność abstrakcyjną
służyła również do innych celów, np. nieodpłatne przeniesienie władztwa nad rzeczą (mancipacio donatis causa), ustanowienia posagu (mancipacio dotis causa), lub przy dokonywaniu fiduciarnej sprzedaży. → pozorna sprzedaż (imaginaria venditio). służyła również do przenoszenia praw na osobami → coëmptio, noxae datio, adoptio, emancipatio.
wyszła z użycia w okresie prawa poklasycznego, a w kodyfikacji justyniańskiej zastąpiona została słowem traditio.
In iure cessio
akt znany już od ustawy XII tablic, oparty na confessio in iure - uznaniu roszczeń powoda w postępowaniu in iure. Urzędnik dokonywał addictio, tj. przysądzał przedmiot sporu powodowi.
przenosiło własność res mancipi, rzeczy niematerialnych (np. spadek, użytkowanie) i władztwo nad osobami.
akt abstrakcyjny
wyszła z użycia w okresie prawa poklasycznego, a w kodyfikacji justyniańskiej zastąpiona została słowem traditio.
Traditio
dotyczyła wyłącznie rzeczy niematerialnych
wymogi:
zbywca musiał być właścicielem;
zgodna wola przeniesienia własności;
słuszny tytuł (iusta causa traditionis) → czynność kauzalna
Traditio brevi manu - gdy nabywca był już posiadaczem nie musiało dojść do przekazania rzeczy. Wszystkie inne wymogi musiały być spełnione.
(…)
… się na terenie państwa rzymskiego → łupy przypadały państwu i rozdzielane były przez wodza
rzeczy porzucone świadomie, ale nie porzucone z konieczności (np. dla ratowania statku)
Accessio (Połączenie)
zasada - rzecz o mniejszej wartości połączona z rzeczą o większej wartości stawała się rzeczą właściciela rzeczy głównej (accessio credit principali)
Połączenie nieruchomości z nieruchomością na skutek nurtu rzeki. Właścicielem stawał się właściciel całej nieruchomości, a w przypadku powstania wyspy na rzece powstawała współwłasność.
Połączenie ruchomości z nieruchomością → zgodnie z zasadą superficies solo cedit ruchomością właściciela gruntu (wzniesienie budynku, zasadzenie, zasianie). Nabycie następowało w momencie połączenia niemożliwego do odwrócenia. W momencie rozłączenia powracała własność do poprzednika…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)