To tylko jedna z 7 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
. Motywacyjne znaczenie nagród i kar
Podstawowym zadaniem systemu motywacyjnego jest pobudzenie, poprzez szeroko rozumiane nagrody i kary, do wydajnej i efektywnej pracy. Obie z tych technik - karanie i nagradzanie - wywołują zawsze w przedsiębiorstwie najwięcej sporów i kontrowersji.
Motywowanie polega na wpływaniu na zachowanie się podwładnego za pośrednictwem takich bodźców, które zostaną przez niego przekształcone w motywy. Motywem, z kolei, jest pragnienie, chęć, zamiar, zainteresowanie się czymś, sprawiające, że jednostka wykazuje gotowość celowego zachowania się, które może polegać na podjęciu lub zaniechaniu działania. Motywacja jest natomiast zintegrowanym zespołem motywów.
Motywowanie będzie skuteczne, jeżeli opierać się będzie na szerokiej gamie narzędzi oddziaływania. W motywowaniu podwładnego powinno stosować się bodźce o przeciwstawnych kierunkach (pozytywne i negatywne) oraz różnym natężeniu (wysoka lub niska nagroda/kara).
Oddziaływanie motywacyjne jest tym skuteczniejsze, w im większym stopniu odbywa się w zgodzie z następującymi zasadami:
Indywidualizacja - polegająca na traktowaniu każdego z podwładnych w sposób odmienny. Oceniając efekty jego pracy, jako kryterium podstawowe należy uwzględniać jego faktyczne kwalifikacje, posiadane predyspozycje oraz obowiązujący na danym stanowisku zakres obowiązków. Zasada ta ma szczególne znaczenie w ocenianiu pracy koncepcyjnej, czy działań wymagających indywidualnych predyspozycji;
Konkretności - istotą tej zasady jest stosowanie jednolitych dla wszystkich członków organizacji i wyraźnych (jasnych, zrozumiałych) kryteriów oceny. Zarówno kary, jak nagrody, powinny być adekwatne do czynów. W przypadku pochwały należy podkreślić, co w zachowaniu było właściwe, a w odniesieniu do kary trzeba powiedzieć, za co konkretnie została nałożona. Zasada ta ma istotne znaczenie w działaniach zespołowych, kiedy pracownicy dostrzegają błędy i sukcesy w równym stopniu co kierownicy. Te obserwacje konfrontowane są z uwagami przełożonych, ich pochwałami i sugestiami, a wreszcie z nagrodami i premiami.
Kompleksowość polega na stosowaniu możliwie szerokiej gamy niejednorodnych i stopniowalnych bodźców oddziałujących na sferę psychiczną i materialną podwładnego. Ta zasada sugeruje, aby nie żałować pochwał, gdy pracownicy są wydajni i uwag, gdy podwładny opuszcza się w pracy, a nagroda i kara powinna być adekwatna do zasługi lub popełnionego wykroczenia.
Systematyczność powinna się przejawiać w stałym zauważaniu i odnoszeniu się do dokonań podwładnego. Dostrzeganie jego pracy powinno przejawiać się w wyrażaniu opinii (pozytywnych lub negatywnych) o jej efektach. Podwładny powinien odczuwać, że jest przez przełożonego widziany i oceniany. Dopiero wtedy ma on świadomość, że jest w organizacji potrzebny, co stanowi ważny motyw zaangażowania się w realizację jej celów i zadań. Jego działalność winna być korygowana za pomocą uwag i bodźców. Obserwacja, nie może być jednak natrętna, ponieważ mobilizuje do pracy wyłącznie na pokaz.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)