To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Dr. Bogdan Buczkowski
Zarządzanie w biznesie międzynarodowym
Wykład X – Modele zarządzania międzykulturowego
1.Model kulturowej dominacji
Polega na narzuceniu całej organizacji stylu zarządzania jednostki macierzystej. Przejawia się w przejęciu struktury
organizacyjnej jednostki organizacyjnej jednostki macierzystej, wzorców, procedur i metod działania, posługiwaniu się stylem
komunikacji i językiem kultury dominującej oraz narzuceniu norm i wartości uznawanych przez centralę. Widocznym objawem
dominacji kulturowej jest również obsada stanowisk kierowniczych przez ludzi centrali.
Zalety modelu dominacji kulturowej:
adaptowanie sprawdzonych wzorców
jednolitość kulturowa i spójny wizerunek firmy
możliwość zbudowania silnej kultury organizacyjnej i uzyskiwania korzyści z tym związanych, np. łatwość adaptacji
strategii na poszczególne SJB
przepływ wiedzy, technik zarządzania i organizacji produkcji oraz technologii
sprawny przepływ informacji po zakończeniu dostosowań
Wady modelu dominacji kulturowej:
stresogenne dostosowania
nie wykorzystywanie potencjału kulturowego innych kultur
brak synergii kulturowej
marginalizacja znaczenia innych subkultur i wyznających je pracowników
ryzyko poczucia alienacji wśród pracowników, którym narzuca się kulturę
2. Model kulturowego współistnienia
Polega na poszukiwaniu kompromisu między różnymi kulturami, najczęściej kulturą przedsiębiorstwa macierzystego, a
kulturą filii zagranicznej. Współistnienie przejawia się w minimalizacji wzajemnych kontaktów i wyraźnym określeniu i
przydzieleniu zadań poszczególnym, zróżnicowanym kulturowo jednostkom.
Zalety modelu:
swoboda kontaktów w obrębie danej jednostki organizacyjnej i jednej subkultury
mniejsza marginalizacja innych kultur niż w modelu
łatwiejsze kontakty zewnętrzne filii w obrębie własnej subkultury
dostrzeganie specyfiki lokalnych uwarunkowań zarządzania
Wady modelu:
wzajemne kontakty na styku kultur, sprzyjające powstawaniu sytuacji stresujących
ścisły podział zadań pomiędzy centralę i inne jednostki organizacyjne prowadzić może do autonomizacji tychże
jednostek i braku zrozumienia dla trudności tam pojawiających się
występuje niekiedy tendencja do przypisywania mniej istotnych zadań jednostkom o odrębnej kulturze
wystąpić mogą problemy komunikacyjne na styku kultur i związany z tym spowolniony proces przepływu
informacji, decyzyjny oraz mniejsza elastyczność tej całej organizacji
brakuje wewnętrznej spójności
problemem dla klientów firmy może być brak jednolitego wizerunku, czy wspólnych procedur działania
w organizacji występuje tendencja do wytworzenia się podejścia typu „my-oni”
3. Model współpracy kulturowej
Zakłada interakcje kultur w celu wypracowania wspólnej efektywniejszej całości. Różnorodność kulturowa postrzegana jest
jako cenny zasób, który można wykorzystać do rozwoju organizacji.
Dr. Bogdan Buczkowski
Zarządzanie w biznesie międzynarodowym
Wykład X – Modele zarządzania międzykulturowego
Zalety modelu:
zakłada wydobycie synergii z różnic kulturowych
sprzyja rozwojowi pracowników w układach interpersonalnych i międzykulturowych
zakłada współpracę, dwustronną koalicję i ciągłe uczenie się
kultura organizacyjna jest łatwiej adaptowana przez zróżnicowanych kulturowo pracowników
Wady modelu:
jego wdrążenie wiąże się z koniecznością ponoszenia nakładów na ciągłe szkolenie pracowników
wymaga sprawnych systemów komunikacyjnych oraz otwartości kadry zarządzającej korporacją
problemem może być ciągła ewolucja wizerunku firmy
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)