Model prawny państwowego planowania gospodarczego w Republice Francuskiej
Spośród krajów zachodnich stosunkowo najbardziej rozwinięte formy przyjęło planowanie gospodarcze we Francji. Charakterystycznym sposobem planowania w krajach kapitalistycznych jest planowanie indykatywne. Plan stanowi informację na temat przewidywanego kształtowania się sytuacji gospodarczej oraz zakładanych działań rządu. Plan jest tutaj ramową wskazówką, deklaracją intencji. Rząd nie zaciąga wobec społeczeństwa żadnych zobowiązań. Planowanie indykatywne powstało we Francji po II wojnie światowej. Warunkiem sukcesu planu jest jego wewnętrzna zgodność, która powoduje równowagę na poszczególnych rynkach, gdy uczestnicy przestrzegają ustalonych reguł gry. Planowanie indykatywne polega na rozszerzaniu na skalę narodową badań rynku prowadzonych przez poszczególne firmy. Wynika z przekonania że rynek nie jest jedynym i doskonałym regulatorem alokacji rzadkich zasobów. W miarę ewolucji francuskiego planu indykatywnego, udoskonaleniu uległy metody przewidywania, rozszerzał się zakres planowania, stawało się coraz mniej imperatywne, ciężar przesuwał się z mobilizacji środków na wybór celów.
- od 1946 r - zasada planowania jest jedną z naczelnych zasad PPG - najpierw planowanie średniookresowe (cykl 3letni) - potem cykl 5 letni - 2 rodzaje planów: a) naroowe (tym się zajmuje Zgromadzenie Narodowe) b) regionalne Charakteryzuje sie tym, że to planowanie indykatywne - poprzez umowy; we Francji nie było dominującej roli sektora państwowego (czyli to bardziej interwencjonizm, niz etatyzm, bo państwo tylko planuje, a nie działa na rynku bezpośrednio).
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)