To tylko jedna z 6 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Model obciążeń konstrukcji
Modelowanie obciążeń działających na konstrukcję dotyczy dwóch zagadnień:
- modelowania obciążeń rzeczywistych,
- dyskretyzacj i obciążeń rzeczywistych (normowych), z punktu widzenia przydatności do obliczeń numerycznych; dyskretyzacja musi uwzględniać model geometrii konstrukcji, a także wymagania programowe.
Pierwsze zagadnienie dotyczy tworzenia modeli obliczeniowych obciążeń rzeczywistych, które byłyby przydatne do obliczeń numerycznych, a których skutki działania odzwierciedlały obciążenia rzeczywiste, z wszelkimi konsekwencjami, w tym losowości występowania i zmienności w czasie oraz przestrzeni (proces stochastyczny). Opracowując model obliczeniowy obciążenia najlepiej wybierać możliwie łatwy do dyskretyzacji schemat zastępczy.
Obciążenia działające na obiekty można podzielić na: bezpośrednie, gdzie wektor, w postaci siły uogólnionej (grawitacji, bezwładności, działanie wiatru, śniegu itp.) ma postać:
F={F„Fy,Ę} (8.4) oraz na obciążenia pośrednie (osiadanie podpór, wpływ temperatury, wpływy sejsmiczne itp.), które przejawiają się w postaci zmian położenia elementu konstrukcji - przemieszczenia 8 lub kąta obrotu ę:
W przypadku obiektów mostowych modele obciążeń, które należy uwzględniać podaje norma PN-85/S-10030 [33]. Opisano je szczegółowo w rozdziale 7. Obciążenia działające na mosty mają charakter statyczny i dynamiczny.
Obciążenia statyczne:
- ciężar własny konstrukcji i elementów niekonstrukcyjnych,
- parcie gruntu, wody oraz kry,
- obciążenia wywołane sprężeniem konstrukcji,
- obciążenia związane z oporami łożysk,
- obciążenia pośrednie takie jak (osiadanie podpór, wpływy temperatury). Obciążenia dynamiczne:
- obciążenia taborem samochodowym, kolejowym, tramwajowych i tłumem pieszych,
- parcie wiatru na konstrukcję,
- uderzenia pojazdów lub statków w konstrukcję mostu,
- obciążenia sejsmiczne lub parasejsmiczne,
- obciążenia montażowe.
W praktyce projektowej, w obliczeniach statycznych obciążenia dynamiczne są traktowane jako obciążenia quasi statyczne. Uwzględnienie efektów dynamicznych odbywa się przez pomnożenie wartości statycznej przez współczynnik zwiększający wartość współczynnika dynamicznego. W niektórych przypadkach, jak np. parcie wiatru czy uderzenia w podpory pojazdów lub statków, podane wartości obciążeń zastępczych, zawierają w sobie skutki oddziaływania dynamicznego. Takiego uproszczonego podejścia nie stosuje się jednak np. w analizie aerodynamicznej mostów wiszących czy skutków obciążeń sejsmicznych. Wtedy konieczna jest wnikliwa analiza dynamiczna uwzględniająca charakter wymuszenia i jego zmienność w czasie. Jednak dla większości tego typu przypadków brak jest zaleceń normowych, dotyczących sposobu przyjmowania obciążenia zastępczego. Każdy przypadek wymaga indywidualnego podejścia.
(…)
…, prowadzonych metodą elementów skończonych, obciążenia zastępcze określonego typu należy zastąpić układem uogólnionych sił przyłożonych w węzłach. W związku z tym obciążenia działające poza węzłami muszą być zastąpione statycznie równoważnym układem sił przyłożonym w węzłach. W odniesieniu do ciężarów własnych konstrukcji nie zachodzi na ogół konieczność ustalania takiego obciążenia, ponieważ programy…
…, gdyż współczesne programy analizy konstrukcji wykonują go w sposób automatyczny. Jeśli jednak brak jest odpowiedniego podprogramu, wtedy zadanie to spada na projektanta. Wartości zastępcze obciążeń węzłowych w elementach prętowych przyjmuje się równe reakcjom podporowym.
Schematy statyczne prętów służących do wyznaczenia adekwatnych reakcji ustala się w zależności od sposobu połączenia prętów w węzłach…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)