Mikroekonomia - wykład 11 (sem. I)

Nasza ocena:

3
Pobrań: 448
Wyświetleń: 2177
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Mikroekonomia - wykład 11 (sem. I) - strona 1 Mikroekonomia - wykład 11 (sem. I) - strona 2 Mikroekonomia - wykład 11 (sem. I) - strona 3

Fragment notatki:

Dr Krzysztof Żuk, Mikroekonomia, Wykład 11, (sem. I)
Wykład 11
Podstawy decyzji ekonomicznych producenta. Optimum producenta
Celem producenta jest maksymalizacja zysku. Zależność między wielkością produkcji a rozmiarami nakładów czynników produkcji nazywamy funkcją produkcji (Q=f(...)).
Są trzy główne kategorie czynników: praca, kapitał i ziemia. Jeśli czynniki produkcji sprowadzimy do dwóch: siły roboczej L i kapitału K, to można prowadzić analizę jednoczynnikowej funkcji produkcji: Q=f(L) - (przy założeniu, że kapitał jest stały) lub Q=f(K) - (przy założeniu, że praca jest stała) albo analizę dwuczynnikowej funkcji produkcji Q=f(L,K)
W analizie krótkookresowej posługujemy się jednoczynnikową funkcją produkcji, tzn. zakładamy, że rozmiary kapitału nie zmieniają się (czynnik stały), zaś wielkośc produkcji zależy tylko od nakładu siły roboczej (wielkość produkcji).
Krzywa Knighta (Struktura produkcji)
Zmiany wielkości produkcji pod wpływem zmian nakładów czynnika zmiennego określa prawo wydajności nieproporcjonalnej zwane również prawem malejących przychodów. Prawo to mówi, że przy zwiększeniu nakładów czynnika zmiennego (pozostałe bez zmian) powoduje początkowo więcej niż proporcjonalny wzrost produkcji w stosunku do nakładów, potem mniej proporcjonalny, a po osiągnięciu maksimum przy pewnym nakładzie czynnika zmiennego następuje zmniejszenie się (prezentuje to krzywa Knighta).
Produkt całkowity (TP, PC) - całkowita wielkość produkcji w danym okresie. Produkt przeciętny (AP) - jest stosunkiem TP do wielkości nakładów, mierzy on zatem przeciętną ilość produktu.
Produkt krańcowy (MP) - przyrost produkcji osiągany z dodatkowej jednostki czynnika zmiennego, mirzy przyrost wielkości produkcji z jednostkowej zmiany nakładów.
WZORY
Rozważając zależności pomiędzy AP, TP i MP można wyodrębnić trzy etapy produkcji:
Nakład czynnika zmiennego rośnie (od 0) do takiej wielkości dla której AP jest maksymalny; produkt przeciętny rośnie
Przedział nakładu czynnika zmiennego, według którego AP spada, MP też, a TP pozostaje ciągle dodatni
AP ciągle spada ponieważ MP przybiera wartości ujemne, spada również AP
Producent maksymalizujący zysk nie będzie produkował w ramach trzeciego etapu produkcji (L3), ponieważ każdy przyrost czynnika zmiennego będzie powodował w tym etapie przyrost ujemny. Producent ten nie pozostanie również w pierwszym etapie (do poziomu nakładów L2). Etap ten charakteryzuje bowiem rosnący produkt przeciętny i równocześnie produkt marginalny większy od przeciętnego. Oznacza to, że każdy dodatkowy czynnik zmienny przynosi większy efekt aniżeli czynnik przeciętny.
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz