To tylko jedna z 5 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
VI. TEORIA POSTĘPOWANIA PRODUCENTA PRODUKCJA – polega na łączeniu różnych czynników wytwórczych w celu uzyskania określonej ilości produktów. FUNKCJA PRODUKCJI – zależność między wielkością produkcji a nakładami poniesionymi na jej uzyskanie. Czynniki produkcji dzielą się na: stałe – to takie, których nakładów nie można zwiększyć w danym okresie zmienne – to te, których podaż może być zwiększona w danym okresie szybko i bez dodatkowych inwestycji Rozróżnienie między stałymi i zmiennymi czynnikami produkcji prowadzi do rozgraniczenia między okresem krótkim i długim. Okres krótki – wówczas przynajmniej jeden czynnik produkcji jest stały (produkcja rośnie wyłącznie przez użycie większej ilości czynników zmiennych). Okres długi – wszystkie czynniki produkcji są zmienne. Trzy miary produkcji: • produkt całkowity – łączna produkcja wytworzona w określonej jednostce czasu TP, Q, q • produkt przeciętny – stosunek wielkości produkcji do wielkości nakładu L Q AP = , L - praca • produkt krańcowy (marginalny) – przyrost produkcji osiągnięty z zastosowania dodatkowej jednostki czynnika zmiennego ΔL ΔQ MP = Funkcja produkcji w okresie krótkim: Zakładamy, że występują tylko dwa czynniki produkcji: o ziemia o praca Przy założeniu, że nakłady ziemi są stałe wzrost rozmiarów produkcji może nastąpić tylko przez zwiększenie liczby pracowników. ANALIZA TP: Zwiększając zatrudnienie produkt całkowity do punktu A rośnie więcej niż proporcjonalnie w stosunku do czynnika zmiennego. W punkcie A następuje przegięcie funkcji produkcji i od tego momentu TP rośnie mniej niż proporcjonalnie w stosunku do wzrostu zatrudnienia. Działa tutaj prawo malejących przychodów, które polega na tym, że zwiększenie nakładów czynnika zmiennego (przy założeniu, że pozostałe czynniki są stałe) zaczyna od pewnego momentu dawać coraz mniejsze przyrosty produkcji. W punkcie C produkcja osiąga maksimum i dalsze zwiększanie zatrudnienia przy niezmienionych czynnikach spowoduje, że produkcja całkowita zacznie spadać. Realny odcinek krzywej TP znajduje się między B i C. W tym obszarze dokonuje się wyboru optymalnych rozmiarów produkcji. ANALIZA AP: Do punktu B przeciętna produkcyjność pracy rośnie, ale w tempie coraz wolniejszym i punkcie B osiąga swoje maksimum. Od punktu B do C produkt przeciętny spada, bo produkcja rośnie wolniej niż zatrudnienie. W punkcie C produkcyjność pracy osiąga swój przeciętny poziom w warunkach pełnego wykorzystania zdolności produkcyjnych firmy i dalej mogłaby spadać, gdyby
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)