To tylko jedna z 5 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Temat: Miejsce geopolityki w międzynarodowych stosunkach politycznych. Arystoteles, Rousseau koncentrowali się na warunkach klimatycznych. Dopiero na przełomie XIX i XX wieku zaczęto zwracać uwagę na kwest8ię przestrzeni. Stwierdzono, że geopolityka jest czymś bardziej złożonym. Kształtował się pogląd, że geopolityk bada relacje między aktorami (państwami) stosunków międzynarodowych a ich przestrzenią w której żyją. Ich zachowania geopolityka konfrontuje z klimatem, zasobami oraz czynnikiem ludzkim (ilość ludności, struktury polityczne i aktywność).
Państwo jako komponent przestrzeni politycznej = na podstawie takich rozwiązań klasyfikowano modele konstelacji politycznych, czyli stosunków międzynarodowych. Geopolityka zawsze starała się szukać centrów politycznych w świecie oraz związku zasobów z elementami potęgi państw - rozpatrywano mechanizm i skutki rozwojowe między politykę a zasobami.
W XX wieku szczególnie wyraźnie zestawiono to ze zjawiskiem podziału świata na Północ i Południe. Działania polityczne państw nieuchronnie pociągają za sobą skutki przestrzenne. Niektórzy twierdzą, że geopolityka stała się teorią przestrzeni [jej znaczenie polityczne dla podmiotów międzynarodowych] w stosunkach międzynarodowych - stała się teorią nauk o polityce.
Geopolityka analizuje poszczególne struktury życia międzynarodowego; zaczęła służyć jako podstawa dla przewidywań ewolucji konstelacji międzynarodowych. Często koncepcje geopolityczne były wykorzystywane w ideologiach, ale w bardzo zawężonym zakresie.
Geopolityka stara się wyciągać wnioski na temat ewolucji globalnej - to jest jej słabość. Przez to nie nadaje się do analiz narodowych. Jako specyficzna metoda analizy przestrzennej pozwala zrozumieć zachowanie interakcji narodowych. Najbardziej widoczne jest to wtedy kiedy się bierze pod uwagę fizyczne środowisko i środowisko naturalne - najprostszy wymiar: społeczno-ekonomiczny.
Czynniki naturalne nie są równomiernie rozłożone w świecie. Nie wszędzie pojmowana jest teza o dużej roli tych czynników w polityce zagranicznej tych państw. Na przełomie XIX i XX wieku geopolitycy przeceniali czynniki naturalne; głownie chodzi o geopolityków niemieckich - zwolennicy determinizmu przestrzennego . Współzależność między fizycznym a politycznym środowiskiem są podstawą rozwoju, np. zasoby uranu - zakres ich posiadania ma wpływ na inną politykę zagraniczną; niektóre państwa posiadają zasoby uranu ale nie posiadają odpowiednich technologii. Powoduje to nierównomierne możliwości oddziaływań.
Pojęcie „geopolityki” ostatecznie zostało przyjęte na początku XX wieku; jego autorem był szwedzki profesor Rudolf Kjellen (1864-1922). Podkreślał on, że państwo ma konsystencję przestrzenną, najpierw terytorium, później ludność.
(…)
… przestrzenne na Daleki Wschód). Rozwijał swą propagandę wśród generalicji i zachęcał do popierania polityki ekspansji w imię rozprzestrzeniania panowania rasy niemieckiej. Wysunął wniosek walki ze spiskiem żydowsko-bolszewickim.
Wielkie Niemcy jako ośrodek kontynentu: prawo przestrzennego rozwoju państw; wojna szkołą przestrzeni - walka o przestrzeń to walka o istnienie.
Francja
We Francji rozwój geopolityki nastąpił dopiero po 1871 roku (wojna Francusko-pruska), na tle przemyśleń o klęsce francuskiej. Teoria francuskich geopolityków były bardzo często reakcją na poglądy Ratzla i Haushofera.
P. Vidal de la Blanche (1845-1917)
1917 - „Francja wschodu” => zajął się Alzacją i Lotaryngią;
1903 - opis geografii Francji => założyciel geografii politycznej we Francji;
geografia regionalna;
francuski charakter…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)