To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Dr. Ewa Feder – Sempach
Seminarium licencjackie
Pytania egzaminacyjne
5. MIĘDZYNARODOWA REGIONALNA INTEGRACJA GOSPODARCZA
1.
2.
Łączenie przedsiębiorstw w formie fuzji, koncernów, trustów i karteli;
Łączenie odrębnych gospodarek krajowych w rozleglejsze regiony gospodarcze.
Międzynarodowa regionalna Integracja gospodarcza - oznacza proces tworzenia się trwałych, strukturalnych powiązań między gospodarkami
grupy państw, w wyniku którego powstaje nowy, jakościowy organizm ekonomiczny. Z definicji wynika, że międzynarodową integrację
gospodarczą można rozumieć dwojako:
jako proces
jako stan rzeczy
Cele międzynarodowej integracji gospodarczej:
Integracja nie jest celem samym w sobie, lecz stanowi środek służący osiągnięciu celów, przede wszystkim politycznych, w mniejszym stopniu
ekonomicznych. Są to cele:
Polityczne – bezpieczeństwo (wewnętrzne i zewnętrzne), Wprowadzenie i utrzymanie demokratycznych rządów
Ekonomiczne – zwiększenie dobrobytu
Podstawowe uwarunkowania międzynarodowej integracji gospodarczej:
Procesy integracji mają charakter powszechny ale nie wszędzie przebiegają z równym powodzeniem, ponieważ wymagają zaistnienia
określonych warunków. Są to:
odpowiednia infrastruktura ekonomiczna w państwach zmierzających do integracji, w tym rozwinięta sieć usług transportowych i
komunikacyjnych
potencjalna komplementarność gospodarek, tj. podatność struktur gospodarczych na dostosowania prowadzące do ukształtowania
się wzajemnych specjalizacji
prointegracyjna polityka państw (polityka regionalizmu) stwarzająca odpowiednie ramy traktatowe i instytucjonalne dla integracji.
Wyrazem takiej polityki jest zawieranie regionalnych umów handlowych, których treścią jest liberalizacja barier handlowych między
państwami – sygnatariuszami
Płaszczyzny międzynarodowej integracji gospodarczej:
Międzynarodowa Integracja gospodarcza jest procesem zachodzącym na dwóch płaszczyznach:
na płaszczyźnie rynku
na płaszczyźnie polityki
Na płaszczyźnie rynku tzw. Integracja negatywna, polega na liberalizacji tych rynków tzn. na znoszeniu barier utrudniających swobodny
przepływ dóbr, usług, kapitału. Otwarcie dostępu do rynków pozwala na zainicjonowanie procesu wzajemnego dostosowania się gospodarek.
Na płaszczyźnie polityki tzw. Integracja pozytywna, polega na koordynacji lub ujednolicenia polityki gospodarczej i pozagospodarczej w
różnych dziedzinach, w celu upodobnienia warunków funkcjonowania tych dziedzin w poszczególnych państwach.
Formy międzynarodowej integracji:
Strefa wolnego handlu – polega na zniesieniu ceł i barier pozacelnych w handlu między państwami członkowskimi, przy zachowaniu
niezależności tych państw w kształtowaniu ich polityki handlowej wobec państw trzecich.
Unia celna – polega na zniesieniu ceł i barier pozacelnych w handlu między państwami członkowskimi oraz na wprowadzeniu wspólnej
zewnętrznej taryfy celnej wobec państw trzecich.
Wspólny rynek – oznacza swobodę przemieszczania się towarów, usług i czynników produkcji między państwami członkowskimi oraz ich
wspólną zewnętrzną regulację tych państw, odnoszących się do obrotów towarami, usługami i czynnikami produkcji z państwami trzecimi.
Unia gospodarcza – oznacza wspólny rynek w ramach którego ma miejsce zaawansowania koordynacja lub ujednolicenie najważniejszych
dziedzin polityki gospodarczej oraz ustawodawstwa gospodarczego.
Unia walutowa – oznacza powiązania walut państw członkowskich za pomocą ustanowienia sztywnych kursów walutowych lub wprowadzenie
wspólnej waluty w tych państwach. Atrybutem unii walutowej jest wspólna lub wysoce skoordynowana polityka pieniężna oraz swobodne
przepływy kapitału.
Unia gospodarcza i walutowa – łączy w sobie cechy charakterystyczne unii gospodarczej i unii walutowej. Rozwój obu form integracji może być
równoległy, ze względu na bliskie powiązania polityki pieniężnej (wspólnej lub zharmonizowanej) lub makroekonomicznej (wspólnej lub
zharmonizowanej).
Dr. Ewa Feder – Sempach
Seminarium licencjackie
Pytania egzaminacyjne
Unia gospodarcza i polityczna – obejmuje wszystkie elementy unii gospodarczej i walutowej, a ponadto koordynuje lub unifikacje
podstawowych dziedzin polityki wewnętrznej i zewnętrznej wraz z ustanowieniem organów ustawodawczych i wykonawczych o
kompetencjach ponadpaństwowych.
Przykłady:
NAFTA - Północnoamerykańska Strefa Wolnego Handlu. umowa zawarta pomiędzy USA, Kanadą i Meksykiem. Kraje należące do NAFTA zniosły
stawki celne w handlu wzajemnym, zachowując jednak autonomiczne stawki celne w handlu z krajami trzecimi. Głównym celem jest
osiągnięcie dobrobytu i rozwój krajów członkowskich.
EFTA - Europejskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu. Obecne członkami EFTA są Islandia, Lichtenstein, Norwegia i Szwajcaria.
EOG - Europejski Obszar Gospodarczy, strefa wolnego handlu i Wspólny Rynek obejmujące kraje Unii Europejskiej i Europejskiego
Stowarzyszenia Wolnego Handlu
MERCOSUR – Wspólny Rynek Południa. Jest najsilniejszą strefą wolnego handlu w Ameryce Południowej. Zadania to wzmocnienie współpracy
gospodarczej i zniesienie barier handlowych. Państwa członkowskie: Argentyna, Brazylia, Paragwaj, Urugwaj.
ASEAN - Stowarzyszenie Narodów Azji Południowo-Wschodniej. Organizacja polityczno-gospodarcza, której głównym celem jest przyspieszanie
wzrostu ekonomicznego, rozwoju socjalnego i kulturalnego w regionie.
APEC - Forum Współpracy Gospodarczej Azji i Pacyfiku. Głównym celem jest przeprowadzenie jednostronnej pełnej liberalizacji handlu.
ANZCERTA – Porozumienie handlowe w sprawie bliższych stosunków gospodarczych między Australią i Nową Zelandią.
SPARTECA - Porozumienie o handlu i współpracy gospodarczej między krajami południowego Pacyfiku.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)