To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
MIEDŹ I JEJ STOPY.
Miedź - jest metalem krystalizującym w układzie A1. Nie ma odmian alotropowych. Temp. topnienia 1083°C, gęstość 8,9 g/cm3. Czysta miedź ma bardzo dobrą przewodność elektryczną, stąd jej główne zastosowanie w elektrotechnice i elektronice. Ze względu na b. dobrą przewodność cieplną wyrabia się z niej różnego rodzaju wymienniki ciepła. Jest bardzo plastyczna i można ją przerabiać na zimno. Zgniot, wszystkie domieszki z wyjątkiem tlenu w ilości do ok. 0,05% obniżają przewodność elektryczną miedzi. Miedź jest odporna na korozję atmosferyczną pod warunkiem, że atmosfera nie zawiera SO2. Własności wytrzymałościowe miedzi są niskie Rm = 200÷220 MPa i 30 HB. Można ją umocnić przez zgniot. Dodatek 0,5÷1% Cd do miedzi zwiększa jej wytrzymałość, nie obniżając prawie przewodności elektrycznej. Miedź taka zwana kadmową jest stosowana na przewody napowietrzne i trakcyjne. Ze względu na łatwą zgrzewalność z żelazem lub aluminium można wytwarzać z niej wyroby bimetaliczne, np. rury, druty. Stopy miedzi. Czysta miedź znalazła zastosowanie głównie w elektrotechnice, a jako tworzywo konstrukcyjne stosuje się przede wszystkim stopy miedzi, ze względu na ich wyższe właściwości wytrzymałościowe. Pierwiastki stopowe to głównie: cynk, cyna, aluminium, beryl, krzem, nikiel, mangan, ołów. Stopy miedzi z cynkiem nazywamy mosiądzami, natomiast z cyną lub innymi metalami - brązami. Stopy miedzi z niklem nazywa się miedzioniklami. Mosiądze. Układ Cu-Zn. Klasyfikacja mosiądzów. Biorąc pod uwagę strukturę mosiądze dzieli się na: jednofazowe α, dwufazowe (α + β) i rzadziej stosowane mosiądze jednofazowe β. Skład strukturalny mosiądzu ma bardzo duży wpływ na jego własności ze względu na znaczne różnice własności faz α i β. Roztwór α cechuje się dobrą plastycznością w temp. pokojowej, a gorszą w zakresie 300÷700°C i dlatego mosiądze o takiej strukturze są obrabiane plastycznie na zimno. Twardość i wytrzymałość mosiądzu α wzrastają ze zwiększeniem zawartości cynku. Faza β ma dużą wytrzymałość (Rm = 420 MPa), ale jest mniej plastyczna (A = 7%) niż roztwór stały α i jest trudno obrabialna plastycznie na zimno. Dlatego też mosiądze dwufazowe α + β obrabia się zwykle na gorąco. Dwufazowy skład mosiądzów wpływa na zwiększenie ich twardości i wytrzymałości kosztem obniżenia plastyczności. Oprócz mosiądzów do obróbki plastycznej stosuje się również mosiądze odlewnicze o większej zawartości cynku z dodatkiem ołowiu w celu polepszenia ich skrawalności. Mosiądze o niższych zawartościach cynku obrabia się plastycznie na zimno. Szczególnie plastyczny jest mosiądz CuZn30 nadający się do głębokiego tłoczenia. Można go odkształcać na zimno do 75%. Przy większym odkształceniu należy stosować między operacyjne wyżarzenie rekrystalizujące w temp. od 500÷580°C. Mosiądze można znacznie umocnić przez zgniot. W zależności od stopnia rekrystalizacji można też uzyskać dość znaczne zróżnicowanie własności mechanicznych mosiądzów. Własności mosiądzu CuZn37: sprężysty, ma prawie dwa razy większą wytrzymałość od wyżarzonego i 9 razy mniejsze wydłużenie. Mosiądze przeznaczone do głębokiego tłoczenia powinny mieć drobnoziarnista strukturę, aby zapewnić równomierne odkształcenie. Mosiądze o większej zawartości cynku (ok. 36%) są obrabiane plastycznie na zimno lub gorąco; jeśli jednak mosiądz jest dwufazowy (37% Zn) stosuje się zwykle obróbkę plastyczną na gorąco. Mosiądze przerabia się drogą wyciskania wypływowego, walcowania, ciągnienia. Do odlewania stosuje się mosiądze (α + β), są one rzadkopłynne i mają skupioną jamę usadową.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)