To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Metody przechowywania szczepów drobnoustrojów. Stosowana metoda przechowalnicza powinna:
-zapewnić maksymalną przeżywalność komórek
-zminimalizować liczbę komórek uszkodzonych
-ograniczyć przypadkowe zanieczyszczenia innymi mikroorganizmami
-przeciwdziałać spontanicznym mutacjom i selekcji komórek mniej przydatnych w procesie technologicznym METODY: 1.Okresowe przesiewy: Na pożywki stałe lub płynne i przechowywanie tych hodowli w temp. Pokojowej bądź 4'C. Drobnoustroje w takich warunkach mogą zmieniać typowe cechy morfologiczne, hodowlane, biochemiczne. Częste przesiewy wprowadzają ryzyko zanieczyszczenia przechowywanej kultury innymi mikroorganizmami oraz pojawienie się mutantów spontanicznych.
Metoda ta jest przydatna do przechowywania drożdży, które w tych warunkach zachowują żywotność oraz stabilność cech fizjologicznych i genetycznych nawet do 2 lat.
2.Suszenie hodowli bezpośrednio na podłożu wzrostowym Metoda polecana do przechowywania obficie sporujących grzybów strzępkowych i promieniowców.
Przechowywanie zarówno kultur w postaci wysuszonych skosów jak i samych konidiów zebranych z pożywki hodowlanej, a następnie wymieszanie z jałowym pisakiem, glebą, żelem silikonowym pozwala zabezpieczyć właściwości innych technologiczne wielu kutur grzybowych nawet przez kilka lat. Inny wariant tej metody polega na przygotowaniu zawiesiny konidiów w jałowej wodzie destylowanej, wprowadzeniu jej do próbówki z jałową glebą i suszeniu w temperaturze pokojowej przez 1 miesiąc. Próbówki po zatopieniu w płomieniu palnika lub szczenym zamknięciu są przechowywane w temperaturze 4'C.
3.Liofilizacja Pozwala na długoletnie przechowywanie drobnoustrojów, które zazwyczaj zachowują cechy morfologiczne, biochemiczne oraz immunologiczne komórek wyjściowych. Liofilizacja jest procesem składającym się z 2 etapów: oziębienia i zamrożenia zawiesiny komórek w -70'C, a następnie wysuszeniu jej w wysokiej próżni. Czynności pomiędzy pierwszym etapem- zamrożeniem, a drugim - sublimacją powinny być prowadzone szybko, tak aby ograniczyć dostęp tlenu, który działa toksycznie na zamrożone komórki. Uzyskany liofilizat powinien zawierać mniej niż 1% wody. Niewielka ilość wody chroni substancje białkowe przed degradacją, a jednocześnie stanowi warunek dobrej żywotności utrwalonej kultury i zachowania jej cech technologicznych na poziomie wyjściowym. Proces liofilizacji jest zabiegiem wywołującym duży efekt letalny w utrwalonych komórkach. Liofilizaty przechowuje się w temperaturze 4'C, chociaż niższa temperatura przechowywanie nie wpływa ujemnie na przeżywalność utrwalonych komórek.
4.Przetrzymywanie komórek w stanie zamrożenia w temperaturze od -20'C - -70'C lub w ciekłym azocie -196'C.
(…)
… stacjonarnej i zawieszenie ich w roztworze ochronnym i rozlanie w ilości 1cm3 do plastikowych ampułek, które po zatopieniu umieszcza się w ciekłym azocie.
Struktura zamrożonych komórek może ulec zniszczeniu m.in. na skutek wzrostu st. elektrolitów, wymrożenia wody lub formowaniu się kryształów lodu. Jako czynniki ochronne stosuje się naturalne substancje np. zawierające białka(bulion, mleko, pepton, żelatynę), sacharydy ( glukoza, laktoza, sacharoza, dekstran), aminokwasy ( kw. Asparaginowy, kw. Glutaminowy).
Wykorzystywane są również roztwory glicerolu i DMSO dodawane do zamrażanej mieszaniny w stężeniu od 5-10%. Rolą tych czynników jest zabezpieczenie żywotności podczas zamrażania, przechowywania, rozmrażania.
…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)