To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Metody pomiarów wysokościowych
geometrycznej i trygonometrycznej
ze szczególnym uwzględnieniem niwelacji
Pomiar wysokościowy – zespół czynności pozwalających określić różnicę wysokości
między mierzonym punktem, a przyjętym poziomem odniesienia. Gdyby przedłużyć
powierzchnię mórz i oceanów to punkty te będą położone w różnych odległościach od tej
powierzchni. Teoretyczną powierzchnię mórz i oceanów nazywamy poziomem
bezwzględnym lub poziomem bezwzględnego zera a odległość punktu od tej powierzchni
wysokością bezwzględną.
Na niewielkich obszarach, gdzie nawiązanie do punktów o znanej wysokości bezwzględnej
wymaga zbyt dużo pracy wyznaczamy wysokość względną. Wysokości te odnosi się do
dowolnej powierzchni odniesienia przyjętej tak, aby nie uzyskać wysokości ujemnej. Taką
wysokość nazywamy wówczas wysokością lokalną.
Dla Polski przyjęto za wysokość bezwzględną średni poziom Morza Bałtyckiego w
Kronsztadzie w Zatoce Fińskiej. Wysokości wyznaczone od tego poziomu to wysokości w
układzie państwowym.
Wysokości poszczególnych punktów określamy przez pomiar różnych wysokości ΔH, który
nazywamy niwelacją. Możemy wyróżnić kilka metod niwelacji :
barometryczna - polega na określaniu różnic wysokości między punktami na podstawie
pomiaru ciśnienia atmosferycznego w tych punktach. Dokładność niwelacji barometrycznej
wynosi ok. 2-3 m. Stosujemy ją do określania przybliżonych wysokości punktów w terenach
górskich przy dużych różnicach wysokości. Metoda ta nie ma zastosowania w pracach
melioracyjnych.
trygonometryczna – polega na rozwiązaniu
trójkąta prostokątnego A’B’B”, leżącego na
płaszczyźnie pionowej, przechodzącej przez punkt A
– stanowisko i B – celu. Wielkościami mierzonymi
są: odległość pozioma dAB oraz kąt pionowy α lub
zenitalny z. Dodatkowo należy pomierzyć na
stanowisku A wysokość teodolitu – i, a na punkcie
celowania – wysokość sygnału – s. Z rysunku
wynika
podstawowy
wzór
niwelacji
trygonometrycznej:
h = d tgα
Wielkość h nazywana przewyższeniem jest różnicą wysokości między punktem celowania B’
a płaszczyzną horyzontu instrumentu. Wysokość punktu B wyniesie, zatem:
HB = HA + i + h – s
geometryczna - polega na wyznaczeniu różnic
wysokości wybranych punktów A, B na podstawie
różnic odległości pionowych: t i p, zawartych
pomiędzy danymi punktami a zbudowaną nad powierzchnią terenu płaszczyzną. Z rys
wynika podstawowa zależność niwelacji geometrycznej:
ΔHAB = HB – HA = t – p
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)