To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Metody dyfuzyjne
Metody dyfuzyjne opierają się na mechanizmie dyfuzji preparatu do wilgotnego drew na i są wykonywane środkami wodnoprzepuszczalnymi. Preparat jest nanoszony do lub na drewno w postaci silnie stężonego koncentratu. Preparat w drewnie mokrym od razu rozpuszcza się, dyfunduje w głąb i zabezpiecza je. Natomiast w drewnie suchym pozostaje w formie nie rozpuszczonej do czasu ewentualnego zawilgocenia drewna.
Do tej grupy metod zalicza się:
• pastowanie,
• bandażowanie,
• metodę nabojów (kołkowania),
• metodę zastrzyków,
• metodę Cobry,
• metodę pianową,
• metodę wypierania soków Boucherie.
Wymienione metody stosuje się praktycznie do wszystkich gatunków drewna przy nieograniczonym poziomie wilgotności.
Szczegółowy opis wszystkich wymienionych metod przedstawiono np. w [26].
Należy wspomnieć, że ostatnio impregnację zaczęto wprowadzać już na etapie produkcji elementów konstrukcyjnych. Takim przykładem są elementy produkowane technologią SCL. Praktyka pokazała, że trwałość konstrukcji zaimpregnowanej tylko powierzchniowo jest kilkakrotnie mniejsza, niż gdy przeprowadzi się ten zabieg w samym materiale.
Należy podkreślić, że w praktyce impregnacja powierzchniowa chroni drewno nie dłużej niż przez 4 lata i co taki okres powinna być powtarzana. Natomiast nasycenie wgłębne może chronić drewno nawet 25 4 30 lat.
W przypadku porażonego elementu drewnianego, wbudowanego lub stanowiącego integralną część obiektu istniejącego, wybór dostępnej metody jest ograniczony, Impregnację powierzchniową wykonuje się zwykle przez smarowanie lub natrysk, a impregnację wgłębną metodą iniekcji ciśnieniowej. Dobór metody jest uzależniony od wymaganej klasy odporności drewna i jego stopienia porażenia. W przypadku elementów głównych należy wybierać raczej metody ciśnieniowe, gdyż głębokość kapilarnego wnikania impregnatów przy zastosowaniu metody powierzchniowej wynosi max 5 mm» czyli jest wielokrotnie mniejsza niż możliwa głębokość naturalnych spękań drewna.
Należy zatem odróżnić zabiegi impregnacji powierzchniowej, przeznaczone w zasadzie do zabezpieczenia drewna przed szkodnikami biologicznymi oraz pomimo pożaru, od zabiegów iniekcyjnych, mających na celu wzmocnienie struktur}' drewna lub uciąglenie jego przekroju. Zastosowanie impregnacji strukturalnej drewna iniektami na bazie żywic epoksydowych daje znaczne korzyści w postaci likwidacji spękań skurczowych drewna oraz uciąglenia jego przekroju przez wypełnienie wolnych przestrzeni, a w przypadku drewna „starego" umożliwia tym samym odtworzenie walorów eksploatacyjnych oraz osiągnięcie wartości wytrzymałości charakterystycznych jak dla drewna „nowego". Ponadto przy zastosowaniu żywic epoksydowych następuje zahamowanie wzrostu grzybów domowych.
(…)
… zastosowanej kompozycji epoksydowej. Temperatura otoczenia nie może być niższa od +5°C, wilgotność drewna nie powinna przekraczać 12 4 15%, a wilgotność względna powietrza 65%. Do obciążenia elementów wzmacnianych przy użyciu połączeń klejowych można przystąpić już po 24 h od wykonania zabiegu, jednak końcową wytrzymałość osiąga się po ok. 10 dniach. Stosując jakiekolwiek środki ochrony drewna należy mieć…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)