To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
NAUKA O PAŃSTWIE I POLITYCE - METODY BADAWCZE I POSTANOWIENIE UNESCO
Metoda badawcza to najogólniej rzecz ujmując zbiór zasad i sposobów dociekań, zbierania danych (można to robić poprzez obserwacje, wywiady, ankiety, gromadzenie wypowiedzi osobistych czy też dokumentów), a następnie ich opracowywanie, interpretowanie i uogólnianie (można to robić przy pomocy syntezy bądź analizy), co prowadzi do wnioskowania w celu poznania jak najbardziej obiektywnej rzeczywistości. Istotne jest by wybrana przez nas metoda była adekwatna do badanego przedmiotu, dlatego, żeby każdy znalazł coś dla siebie, metod jest… dużo. A oto najważniejsze:
Analiza systemowa polega na ujmowaniu systemu politycznego jako całości złożonej z elementów. Elementy te są od siebie zależne, a każdy z nich ma wpływ na cały system. Metoda ta bada też warunki w jakich system działa, a także szuka źródeł przekształceń w obrębie systemu. W zależności od przedmiotu badań możemy wyróżnić:
- analizę makrosystemową - gdy badamy system polityczny jako jedność;
- analizę systemową średniego rzędu - gdy badamy określony podsystem (np. system partyjny);
- analizę mikrosystemową - gdy badamy określony element (np. konkretną decyzję polityczną).
Ujęcie ilościowe i jakościowe (statystyczne) polega na gromadzeniu i przetwarzaniu masowych danych i ich analizie ilościowej. Często stosowana jest w ekonomii. W jej obrębie wyróżniamy:
- obliczenie wyczerpujące (pełne) - gdy badana jest każda jednostka danej zbiorowości (np. spis ludności);
- obliczenie nie wyczerpujące (częściowe) - gdy ograniczamy się do badania części danej grupy, zakładając, że ich poglądy są podobne. „Próbka” taka musi być zróżnicowana, dobrze dobrana;
- obliczenia przeciętnych, średnich - gdy parametry określające daną zbiorowość nie biorą pod uwagę różnic między jednostkami wchodzącymi w jej skład. Jednostki są w tym przypadku ujednolicane, bo zakłada się, że każda z nich ma taki sam udział w sumie grupy.
Metoda porównawcza (analogii, komparatywna) polega na porównywaniu dwóch układów politycznych lub ich części. Metoda ta jest praktyczna ze względu na duży wpływ na kształtowanie świadomości politycznej obywateli oraz dostarczanie cennych analiz, dzięki czemu wpływa na procesy decyzyjne w państwie. Dlatego też jej wyniki stosuje się w:
- wymiarze wzorca - naśladowanie autorytetów, jednostek (np. państw), które w badaniu okazały się lepsze pod jakimś względem;
- wymiarze luki - czerpanie korzyści z pomagania innym (np. wysyłanie misji do państw, które pod jakimś względem okazały się słabsze, co wiemy dzięki naszym badaniom).
(…)
… i stowarzyszenia;
udział obywateli w zarządzaniu;
opinia publiczna;
4. Kwestia międzynarodowa:
polityka międzynarodowa;
organizacja międzynarodowa;
prawo międzynarodowe.
Bibliografia:
Chodubski A. Wstęp do badań politologicznych, Gdańsk 2004, rozdział II i VIII;
Chmaj M., Żmigrodzki M., Wprowadzenie do teorii polityki, Lublin 1996, rozdział I.
Agata Poczmańska …
… - czerpanie korzyści z pomagania innym (np. wysyłanie misji do państw, które pod jakimś względem okazały się słabsze, co wiemy dzięki naszym badaniom).
Metoda behawioralna polega na obserwowaniu (bezpośrednim lub pośrednim) zachowań politycznych (werbalnych lub nie) jednostek i grup społecznych, ale tylko w odniesieniu do ich roli jako członków zbiorowości politycznej.
Metoda symulacyjna powstała z braku…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)