Metoda zabawowa-klasyczna
Metoda ta występuje wtedy, kiedy źródłem i inspiracją aktywności ruchowej dzieci
jest sytuacja pedagogiczna stworzona przez nauczyciela.
Metoda ta oparta jest na fabule-(opowiadanie, bajka) lub przepisie. Fabuła, czyli
słowny opis zdarzenia lub sytuacji przesycony wytworami fantazji n-czyciela.
Dziecko ściśle przestrzega określonych reguł, a nauczyciel początkowo uczestniczy w
zabawie, a potem pełni rolę obserwatora lub sędziego.
Zabawa kończy się wtedy, kiedy przerwie ją nauczyciel.
Reguły zabawy muszą być proste.
Nauczyciel ma za zadanie przygotować dzieciom terenu zabaw oraz środków
dydaktycznych.
Zabawy i gry staja się niezastąpionym środkiem wychowawczym wtedy, gdy
prowadzący potrafi nimi umiejętnie operować
Jednym z podstawowych warunków prawidłowego prowadzenia zabaw i gier jest ich
gruntowna znajomość
Zabawa powinna być tak zorganizowana, by kształciła i wychowywała. Na dobrą
organizacje zabawy składa się: wybór odpowiedniego miejsca, umiejętne kierowanie
grupą, przestrzeganie bezpieczeństwa, dobór i prawidłowe wykorzystanie
przyborów, pomocy, właściwe wykorzystanie sytuacji wychowawczych, odpowiednia
postawa prowadzącego.
Przykłady zabaw:
Zabawa w ,,Figury”
Dzieci ustawione w szeregu, jeden z uczestników rzuca piłką do stojących w szeregu a wraz z
rzutem wymienia nazwę figury geometrycznej np.: kwadrat, prostokąt, trójkąt. Każdy chwyta
piłkę i odrzuca ją podającemu. Gdy ten wymieni ,,koło” wtedy nie wolno chwytać piłki. Kto ją
schwyci traci zdobyte punkty. Wygrywa ten, kto zdobędzie najwięcej punktów.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)