Metoda ścisła
Metoda ta ma przewagę nad naśladowczą, bo uczeń w wynniku odpowiednich działań
nauczyciela znajduje sie w sytuacji zadaniowej i jest wewnętrznie motywowany
Jest najstarsza metoda stosowaną w wychowaniu fizycznym
Polega onana ruchu odwzorowanym z pokazu lub wykonanym na podstawie słownego ujęcie
ruchu.
Ćwiczenia prowadzone ta metodą wykonywane są jednocześnie przez wszystkich ćwiczących na
komęde nauczyciela lub w podanym rytmie np. liczenie, klaskanie, instrumenty perkusyjne
Stosuje sie ustawienie kolumnowe, natomiast unika sie luźnych , swobodnych ustawień.
Nauczyciel komenderuje grupą i wymaga dokładności wykonywanegoruchu. gdy nauczyciel
stosuję te metode , dzieci muszą być mu podporządkowane.
Nie ma tutaj mowy o właściwej atmosferze radości i swobody.
Współczesna pedagogika wysuwa w stosunku do metody ścisłej wiele zarzutów, gdyż hamuje
ona wyrabianie samodzielności, samokontroli, samooceny, oraz tworzenie indywidualizacji,
W dzisiejszych czasach metodę tą coraz częściej uważa sie za niewłaściwą, sczególnie jeżeli
chodzi o dzieci w wieku przedszkolnym, gdyż odpowiada ona właściwością rozwoju
psychofizycznego i motorycznego dzieci w tym wieku.
Mimo wad posiada takze zalety, dlatego nie mozna jej wyeliminować z wychowania fizycznego
dzieci. należy ją stosować w zadaniach ściśle określonych, których celem jest opanowanie
techniki ruchu, umiejętności, wzmocnienie konkretnych grup mięśniowych, czy też korekcja
określonych wad postawy ciała.
Zadaniem ucznia jest w miare swoich mozliwości wierne odtworzenie ćwiczenia.
Metodę tą stosuję się często w gimnastyce korekcyjnej.
Przykładowe ćwiczenia: przewrót wprzód, wszelkie ćwiczenia korekcyjne.
Metoda ta jest stosowana także przy uczeniu rzutów, chwytów, ćw. równoważnych,
zwinnościowych, muzyczno-ruchowych, tańcu czy w opanowaniu techniki ruchu
sportowego(pływanie, jazda na nartach, itd.)
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)