Metoda syntetyczna zwana inaczej metodą całościową należy do grupy metod
nauczania ruchu. Polega ona na nauczaniu ruchu w całości bez naruszenia jego
przebiegu i wewnętrznej struktury. Nauczyciel pokazuje daną czynność - ćwiczenie
całościowo a uczeń stara się je wykonać tak jak potrafi naśladując ruchy nauczyciela.
Zatem określone ćwiczenie będzie przez każde dziecko wykonywane nieco inaczej z
podkreśleniem jego indywidualności i poziomu sprawności fizycznej. W nauczaniu
ruchu jest to zjawisko naturalne i zrozumiałe , mimo to indywidualne odchylenia nie
mogą burzyć podstawowej konstrukcji ruchu, która powinna być w danym ćwiczeniu
zachowana. Dla przykładu pozwalamy dziecku wykonać wcześniej zaprezentowany
przez nas rzut „po swojemu” ale jednocześnie zwracamy uwagę aby wyciągało do
lecącej piłki obie ręce z rozwartymi dłońmi i szybko przyciągało piłkę do siebie.
Staramy się zatem nie burzyć ukształtowanego stereotypu ( ćwiczeni) jedynie
wprowadzić poprawki korygujące .Jeśli zostaną one przez ćwiczących
zaakceptowane przyczynią się do poprawy jakości efektów ćwiczenia. Miejmy na
uwadze , że istotą ruchu nie jest jego wykonanie lecz osiągany przez tę czynność
cel. Metoda syntetyczna jest najbardziej naturalną formą nauczania ruchu , dlatego
jest tak często stosowana w nauczaniu dzieci. Dzieci w wieku przedszkolnym i
wczesno szkolnym nie są skłonne do analizowania, dzielenia, rozdrabniania tego co
stanowi jakąś całości. Dlatego też w tej metodzie nie rozkładamy ćwiczeń na
poszczególne elementy tylko uczymy ich całościowo. Przy takim nauczaniu u dzieci
zachodzi jedności odczuwania , myślenia i działania , wpływa to na rozwój
psychomotoryki. Metodę syntetyczną stosujemy najczęściej do nauki mało
złożonych nie skomplikowanych prostych czynności tj. skoki, przeskoki ,bieg,
wspinanie , rzuty itd.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)