To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Metoda podpartego sklepienia. Belgijska metoda podpartego sklepienia jest przykładem pełnego rozwinięcia etapowego systemu budowy obiektów podziemnych. Realizacja obiektu zaczyna się również od budowy sztolni w stropie wyrobiska, ale operacja ta wyprzedza systematycznie następny etap w układzie podłużnym na około 30 m i jest kontynuowana niezależnie od pozostałych robót. W Ślad za budową sztolni postępuje rozbudowa kaloty zgodnie z omówionymi wcześniej zasadami. Roboty w kalocie są prowadzone niezależnym systemem ciągłym na podobnej długości segmentu sięgającym 30 m. Po zrealizowaniu kaloty podejmowane są na dalszym odcinku prace związane z wykonaniem sklepienia obudowy stałej. Długość tych odcinków jest przystosowywana nie tylko do możliwości niezależnego prowadzenia robót, ale także do niezbędnego czasu dojrzewania konstrukcji stałej wykonywanej na mokro. W procesie realizacji obudowy stałej usuwa się obudowę tymczasową, której rolę przejmują najpierw szalunki obudowy stałej, a później sama obudowa. Tymczasowe oparcie wezgłowi sklepienia tej obudowy musi więc być dokładnie przemyślane i poprawnie zaprojektowane, aby mogło spełniać rolę stałego fundamentu i umożliwiać późniejszą bez-jieczną podbudowę ścian obudowy. Sklepienie nie może ulec naruszeniu, dlatego jego wezgłowia są przeważnie znacznie pogrubione, w porównaniu do grubości ścian, aby pozostawały oparte na caliźnie w czasie ich podbudowy (rys. 10.6).
Pod osłoną wykonanej obudowy stałej są prowadzone roboty związane z drążeniem centralnej części sztrosy, a następnie z jej poszerzaniem i podbudową ścian. Operację poszerzania sztrosy i podbudowy ścian prowadzimy odcinkami 3-4-krotnie krótszymi niż długość segmentu sklepienia. Roboty wykonujemy systemem mijankowym zgodnym z ruchem konia szachowego (rys. 10.7). Jest to dodatkowe zabezpieczenie przed narażeniem sklepienia na jego uszkodzenie. Prace w bezpośrednim sąsiedztwie odcinka podbudowanej ściany możemy rozpoczynać dopiero w momencie, gdy konstrukcja uzyskała pełną nośność, wytrzymałość. Podbudowane odcinkami ściany są w końcowym etapie rozpierane sklepieniem odwrotnym lub płytą spągową. Jest to ostateczne zrównoważenie ustroju nośnego obudowy stałej. Metoda belgijska jest klasycznym przykładem potokowego systemu budowy obiektów podziemnych. Pozwala on na dokładny dobór i zatrudnienie wyspecjalizowanych grup roboczych oraz środków realizacji budowy.
Metoda belgijska umożliwia rezygnację ze złożonej obudowy drewnianej i zastąpienie jej łukami stalowymi bądź odpowiednią stabilizacją górotworu. Praktycznie stanie się ona odmianą nowej metody austriackiej.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)