To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
DLACZEGO MEDIACJA? W ostatnich dniach głośną stała się sprawa grupy nieletnich dziewcząt, które terroryzowały uczennice jednej ze szkół podstawowych, do której same chodziły. Po raz kolejny wywołało to burzę głosów, co do traktowania małoletnich przestępców w naszym kraju. Coraz częściej słyszy się, bowiem o występkach małoletnich, które w przypadku osób dorosłych traktowane byłyby z najwyższą surowością. Ustawodawca z myślą o takich właśnie przypadkach planuje zmiany w postępowaniu, umożliwiając sądzenie już 15-sto letnich Polaków zgodnie z normami Kodeksu Karnego. Oczywistym wydaje się tu pytanie czy to właśnie tędy prowadzi droga, czy to właśnie w ten sposób pozbędziemy się tego problemu społecznego? Czy ukaranie kilkunastoletnich dziewczynek rozwiąże problem, tkwiący raczej nie w osobach „młodych rozbójniczek”, a pewnie zupełnie gdzie indziej. Czy umieszczając winnych całego „zamieszania” w Izbach Dziecka nie spowodujemy w konsekwencji, iż zamiast resocjalizacji dojdzie do dalszej ich demoralizacji? Czy wreszcie taki obrót spraw doprowadzi do zadośćuczynienia poszkodowanym ofiarom? Mało kiedy pamięta się o nich, koncentrując się wyłącznie na wymierzeniu kary. Odpowiedzi nasuwają się same. Gdzie szukać, więc rozwiązania tej sytuacji? Sytuacji, jakich całkiem sporo zdarza się w otaczającej nas rzeczywistości i o jakich od czasu do czasu informują nas media. Podstawowym kryterium poszukiwań powinna stać się sprawiedliwość. Sprawiedliwość nie taka jednak, która za cel nadrzędny stawia sobie ukaranie winnego, a taka, która w miarę możliwości pozwoliłaby naprawić szkody spowodowane czynem przestępczym. Dochodzimy tu do pojęcia sprawiedliwości naprawczej. Różni się ona od tego, co powszechnie rozumiemy pod pojęciem sprawiedliwości karnej. Nie nakłada ona kary. Nie wiąże się również z przypisaniem winy. Nie ma ona na celu wyrównania krzywdy ofiary poprzez kolejna krzywdę wyrażoną w formie ukarania winnego. W zamian za to stara się ona znaleźć jakąś konstruktywna reakcje na przestępstwo w taki sposób, aby do procesu rozwikływania problemów wywołanych przestępstwem włączyć również potrzeby ofiary, uwzględniając zarazem chęć sprawcy czynu do wzięcia na siebie odpowiedzialności za popełniony czyn. Podstawową intencją sprawiedliwości naprawczej jest naprawienie krzywdy wywołanej owym czynem przestępczym. Szczególny nacisk kładzie ona na umożliwienie sprawcy podjęcia działań naprawczych, a także pozwolenie ofierze na uczestnictwo w dyskusji ze sprawca na temat formy zadośćuczynienia. Co bardzo istotne z socjologicznego punktu widzenia istotna role powinna odgrywać tu społeczność lokalna, która winna gromadzić informacje na temat przestępstw i dalej przekazywać je odpowiedzialnym za profilaktykę służbom. Prowadzić ma to do naprawy relacji społecznych i większego zrozu
(…)
…, w których można ją wykorzystać nie jest zamknięty. W prawie trzyletniej polskiej praktyce wiele jest procesów mediacyjnych dotyczących szeroko rozumianych przestępstw przeciwko rodzinie, coraz częściej pojawiają się sprawy kradzieży, pobić, zniszczenia mienia. Na wysokim miejscu plasują się też konflikty sąsiedzkie, a także sprawy o zniesławienie i naruszenie nietykalności cielesnej. Nadal jednak mediacja nie jest specjalnie…
… ofiarom przestępstw. Jest to bardzo niekorzystne zjawisko, bo prowadzić może nawet do wtórnej wiktymizacji, związanej z poczuciem poniżenia ofiary, która niejednokrotnie w czasie rozprawy sądowej czuje się powtórnie skrzywdzona i traktowana przedmiotowo - jeszcze raz przezywa stres i frustracje, jakich doznała w momencie przestępstwa.
Tu objawiają się zalety mediacyjnego modelu sprawiedliwości…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)