Malarstwo weneckie - omówienie

26. Malarstwo Weneckie
Wenecja zachwycała swoim kolorem i bogactwem. Jej malarstwo zawsze było inne niż w Rzymie, czy Florencji. Wenecja była oknem na wschód. Technika olejna u wenecjan: Olej na płótnie - nie na desce.
Giorgione - żyje krótko - 34 lata, zmarł z racji zarazy, która nawiedziła kraj, a wraz z nim 50 % mieszkańców.
PRZYKŁADY-
Burza
Judyta z głową Holofernesa - Asyryjczycy zabili jej męża - Żyda, ona zakrada się do ich obozu, wyznaje miłość i uprawia seks z Holofernesem, we śnie ucina mu głowę; dumna Judyta zabija z zemsty Holofernesa
Madonna z dzieciątkiem (tronująca)- alegoria kościoła. U stóp Maryi stoją mnich i rycerz. Madonna z dzieciątkiem symbolizują kościół, a kościół strzegą mnich i rycerz.
Śpiąca Wenus (układ poziomy, na tle krajobrazu)
Madonna (za oknem jest Wenecja)
Judyta z głową Holofernesa Śpiąca Wenus
Tycjan - tycjanowskie barwy/kolory: złoty, czerwień, brąz. Ulubiona pora roku to jesień. Niesamowicie bogaty, przyjmował na swoim dworze królów. Nadworny malarz Karola V. Tycjan dożywa stu lat. Giorgione jest jego rówieśnikiem a zmarł dużo przed nim. Nosił przydomek „wiecznie niestarzejący się starzec”
Ariadna i Bachus Madonna z królikiem
Paweł III z Ottavianem i Alessandrem Farnesem
Danae
Św. Marek w otoczeniu św. Kosmy, Damiana, Roha i Sebastiana
Św. Sebastian
Danae Paweł III
Św. Marek - fragment Św. Sebastian
... zobacz całą notatkę