Wpływ polityki pieniężnej i fiskalnej na handel (w krótkim okresie)
Polityka pieniężna i fiskalna ma znaczący wpływ na handel i kurs walutowy. Przypuśćmy , że System
Rezerwy Federalnej zwiększa podaż pieniądza. Przesuwa krzywą LM w prawo, tzn. obniża stopę procentową i
stymuluje inwestycje. Spadek stóp procentowych obniża kurs walutowy; eksport netto wzrasta. W związku ze
wzrostem inwestycji i eksportu netto wzrasta PKB. Jednakże wzrost PKB przyczynia się do zmniejszania
eksportu netto, ponieważ wzrasta import. Są tu więc dwa kompensujące się efekty wzrostu podaży pieniądza
dla eksportu netto. Eksport zdecydowanie rośnie, jednak import może wzrosnąć jeszcze bardziej. W każdym
przypadku stopy procentowe spadają, dolar ulega deprecjacji, a PKB wzrasta; i na odwrót; gdy podaż pieniądza
zmniejsza jest zmniejszana, stopy procentowe wzrastają , PKB spada.
Teraz przypuśćmy , że wydatki państwa zostały zwiększone. Krzywa IS zostaje przesunięta w prawo, a
stopy procentowe wzrastają. Ten wzrost redukuje wydatki na inwestycje , ale również powoduje zwyżkę kursu
walutowego. Wyższy kurs redukuje eksport, ponieważ dobra amerykańskie stają się relatywnie droższe w
porównaniu z zagranicznymi. Wzrost wydatków państwa wypiera zatem zarówno eksportowe gałęzie
przemysłu, jak i inwestycje. Import także wzrasta z powodu zwyżki dolara i wzrostu PKB. W ten sposób wzrost
wydatków państwa, stymulując gospodarkę, zwiększa deficyt handlowy lub zmniejsza nadwyżkę handlową.
Dostosowanie cen
Co się dzieje w przypadku tych różnych scenariuszy, kiedy firmy zaczynają dostosowywać swoje ceny?
Jeśli produkcja była równa potencjalnej produkcji w przypadku zwiększenia podaży pieniądza , to poziom cen
zacznie wzrastać, ponieważ produkcja wzrasta powyżej potencjalnej. Wzrost cen zmniejszy realne salda
gotówkowe i stopa procentowa zacznie wzrastać . Takie dostosowania będą trwały aż do momentu , gdy
gospodarka powróci do poziomu potencjalnej produkcji. Ostatecznie poziom cen wzrośnie o wielkość równą
początkowemu wzrostowi podaży pieniądza. Realny kurs walutowy powróci do stanu normalnego, tak że
nominalny kurs walutowy E zmniejszy się o wielkość równą wzrostowi cen. W długim okresie pieniądz jest
neutralny.
Wzrost wydatków państwa także przyniesie ostatecznie dostosowawcze wzrosty cen. Spadek sald
realnych zwiększy stopy procentowe i dodatkowo zredukuje inwestycje i eksport netto. W końcu produkcja
powróci do poziomu potencjalnego, a suma inwestycji i eksportu netto zmniejszy się dokładnie o wartość
wzrostu wydatków państwa. Realny kurs walutowy oraz stopa procentowa będą w sposób trwały wyższe po
zakończeniu tego procesu.
Protekcjonizm , czy wolny handel
Wszystkie gałęzie przemysłu w Stanach Zjednoczonych produkujące dobra, które mogą być wysyłane z
jednego kraju do drugiego, podlegają zagranicznej konkurencji. Te gałęzie tworzą sektor konkurencyjny. Tylko
takie branże jak komunikacja i usługi komunalne, są odizolowane od takiej konkurencji. Gdyby producenci
mogliby cieszyć się zwiększonymi zyskami. Poszkodowani byliby amerykańscy konsumenci, którzy musieliby
płacić wyższe ceny w wyniku osłabionej konkurencji.
Gałęzie przemysłu należące do sektora konkurencyjnego forsują bezustannie wprowadzenie środków
protekcjonistycznych, takich jak:
Cła, będące podatkiem na towary importowane
Kontyngenty (kwoty), które ograniczają ilość towarów importowanych
Embarga na import pewnych towarów
Naciski domagające się protekcji istnieją zawsze . Jednakże prawdopodobieństwo przekonania Kongresu do
przyjęcia protekcjonistycznego ustawodawstwa znacznie wzrasta, kiedy import jest wysoki i przemysł
krajowy odnotowuje straty z powodu zmniejszenia sprzedaży i wysokiego bezrobocia.
W normalnym okresie, pod przewodnictwem prezydenta, bariery handlowe są stopniowo znoszone.
Interesy konsumentów zwyciężają w długim okresie; nabywcy w USA mają generalnie wolną rękę w
korzystaniu z okazji, jakie stwarzają obcokrajowcy. Ale podczas recesji lub znaczącego deficytu handlowego
powstają silne naciski na przyjęcie protekcjonistycznego ustawodawstwa. Cła i kontyngenty są wtedy
zaostrzane. Kiedy niebezpieczeństwo mija, protekcjonizm utrzymuje się przez jakiś czas, ale ostatecznie
zostaje ograniczony.
Makroekonomiczne skutki protekcjonizmu
Cła i kontyngenty wpływają na zwiększenie eksportu netto niezależnie od kursu waluty. Wzrost ten
wpływa na sumę wydatków tak , jak jakikolwiek inny wzrost wydatków lub zwiększenie zakupów
rządowych. Krzywa IS przesuwa się w prawo. Stopa procentowa i PKB wzrastają wzdłuż krzywej LM, która
pozostaje nie zmieniona. Występują wszystkie typowe zjawiska towarzyszące zwiększeniu wydatków. W
szczególności, wyższa stopa procentowa powoduje , że dolar zwyżkuje.
Ponieważ protekcjonizm powoduje wzrost wartości dolara, jego rzeczywisty wpływ na ceny i handel
jest mniejszy niż , mogłoby się wydawać. Chociaż cła czynią import droższym, silniejszy dolar w pewnym
stopniu niweluje to zjawisko. Innymi słowy, kraj eksportujący płaci część cła zamiast amerykańskiego
konsumenta. Co więcej m biorąc pod uwagę , że eksporter dąży do stabilizacji swoich cen w dolarach,
bliższe prawdy jest nawet ,że to eksporter , a nie konsument płaci cło. Równocześnie bodziec
makroekonomiczny słabnie , ponieważ jeśli konsumenci amerykańscy nie zauważają różnicy cen, to nie
rezygnują z importu. Zwróćmy uwagę , że ten efekt nie występuje w przypadku kontyngentów. Jeśli
kontyngent wymusza spadek ilości importu, musi on powodować wzrost cen płaconych przez nabywców
amerykańskich.
Nasza analiza zakłada, że inne kraje nie odpowiadają na restrykcję handlowe podobnymi sankcjami
wobec amerykańskich produktów. Tego typu odwet dokładnie by zniweczył jakiekolwiek krótkookresowe
korzyści protekcjonalizmu. I rzeczywiście, niesławne cło Smootha-Hawleya wywołało w latach trzydziestych
XX wieku wojną handlową , która przyczyniła się do wielkiego kryzysu.
Protekcjonizm
1.
2.
3.
4.
Polityka protekcjonistyczna osłabia zagraniczną konkurencje dla krajowych producentów. Ogólnie
rzecz biorąc, wspomaga ona krajowych producentów oraz przynosi szkodę krajowym konsumentom.
Składają się na nią cła importowe, kontyngenty importowe oraz embargo na niektóre towary.
Praktyki protekcjonistyczne stymulują eksport netto. Przesuwają krzywą IS na zewnątrz układu,
zwiększają stopę procentową oraz PKB.
Protekcjonizm powoduje wzrost kursu waluty, co hamuje eksport netto i niweluje część efektu
protekcji.
Protekcjonizm niesie ze sobą ryzyko podjęcia przez partnerów handlowych środków odwetowych.
Wojna handlowa bezwzględnie znosi wszystkie tymczasowe korzyści, które przynosi protekcjonizm,
oraz zmniejsza dobrobyt zaangażowanych w nią państw.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)