To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Łuki i przestrzenne kratownice w halach
Łukowe blachy fałdowe (rys. 1.20a) są samonośnymi dźwigarami spełniającymi zarówno funkcję osłonową, jak i konstrukcji nośnej budynku. W takich metalowych sklepieniach walcowych wykorzystuje się nośność blach fałdowych na ściskanie i zginanie. Te powierzchniowe dźwigary metalowe są profilowane dwukierunkowo z blach. Wzdłuż osi podłużnej dachu ich przekrój poprzeczny (rys. 1.20b, c, d) jest ukształtowany w taki sposób, aby zwielokrotnić moment bezwładności w stosunku do blachy płaskiej (przekrój falisty, fałdowy). Wzdłuż osi poprzecznej są najczęściej formowane w kształcie łuków walcowych, kołowych. Stosuje się je jako ustroje nośne dachów lub do tworzenia konstrukcji dachu i ścian obiektu. Łukowe blachy fałdowe mogą być jednowarstwowe nie-ocieplone (rys. 1.20e), jednowarstwowe z natryskową izolacją wewnętrzną lub dwuwarstwowe przedzielone izolacją termiczną (rys. 1.20f). Opierają się one na podłużnych ścianach murowanych bądź na belkach stalowych lub żelbetowych. Jeśli nośność konstrukcji, na której opiera się łukowe sklepienie, jest niewystarczająca do przeniesienia sił rozporu przekazywanych przez dźwigar, stosuje się ściągi. Łukowe dźwigary profilowane dwukierunkowo projektuje się jako konstrukcje nośne dachów o rozpiętości od 15 do 35 m.
Nośność blach fałdowych na ścinanie w ich płaszczyźnie i na zginanie poprzeczne wykorzystuje się również w konstrukcjach tarczownicowych dźwigarów pokazanych na rys. 1.2la. Tarczownice są to zespoły przepon fałdowych połą czone w całość. Stanowią one zwykle połać dachu składającą się z prętowych elementów kalenicowych 2 i okapowych 3, do których są łączone arkusze blach fałdowych 1. W takich ustrojach blacha fałdowa 1 (oprócz zginających obciążeń prostopadłych do jej płaszczyzny) przenosi wytężenia od ścinania w jej płaszczyźnie, a pręty 2 i 3 są obciążone osiowo od momentów zginających (patrz schemat statyczny na rys. 5.22b i c). Przestrzenne kratownicowe układy nośne to prętowe ruszty (rys. 1.22a), tar-czownice (rys. 1.22b) i struktury przestrzenne (rys. 1.22c). Umożliwiają one uzyskanie dużych powierzchni bezsłupowych, przy małej wysokości konstrukcyjnej i pełnej prefabrykacji elementów składowych. Konstrukcję kratowego rusztu przedstawiono na rys. 1.22a. Składa się on z ortogonalnie krzyżujących się dźwigarów kratowych. Na rysunku 1.22b pokazano schemat tarczownicy prętowej, złożonej ze skośnie usytuowanych dźwigarów kratownicowych o wspólnym pasie dolnym. Na rysunku 1.22c pokazano przykład konstrukcji przekrycia strukturalnego, czyli przestrzennej kratownicy o regularnej budowie geometrycznej. Zarówno w tarczownicach, jak i rusztach oraz strukturach z reguły nie stosuje się płatwi ani stężeń, gdyż są to ustroje samostateczne we wszystkich kierunkach (co jest niezbędne w klasycznych rozwiązaniach dachów kratowych). Takie powtarzalne segmenty dachowe mogą być podparte jedynie w narożach i można z nich budować hale wielonawowe. Możliwe jest podwieszanie do konstrukcji ich dachów instalacji, torów jezdnych i urządzeń lekkiego transportu wewnętrznego. Są to rozwiązania opłacalne pod względem zużycia stali (w porównaniu z płaskimi ustrojami nośnymi), lecz mogą być trudniejsze (i droższe) w wykonaniu warsztatowym i montażu. Nadają się jednak do typizacji. W przypadku powtarzalnych rozwiązań systemowych koszty związane z ich pracochłonnością mogą być znacząco zmniejszone.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)