To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Dźwigary dachowe
Dźwigary dachowe (rygle kratowe) w halach szedowych mogą być ustawione pionowo (rys. 1.18c) lub skośnie (rys. 1.18a i b), na słupach (rys. 1.18a) lub pomiędzy nimi (rys. 1.18b i c). Kratowe dźwigary mają pasy równoległe (rys. 1.18d). Płatwie takich dachów są najczęściej kratowe (z powodu znacznej rozpiętości) i opierają się skośnie jednym końcem na pasie górnym, a drugim na pasie dolnym sąsiednich dźwigarów kratowych. Przy większych rozstawach słupów można projektować układy szedowe podwójne. Wówczas jest konieczne stosowanie podciągów kratowych, których ustrój nośny tworzy się przez połączenie prętem wierzchołków płatwi (rys. 1.18b i c).
Oprócz słupowo-ryglowych układów poprzecznych stosuje się niekiedy (np. w budynkach magazynowych) łukowe i przestrzenne kratowe układy nośne hal. Łukowe ustroje nośne hal mogą być prętowe lub powierzchniowe (łukowe blachy fałdowe). Stosując łukowe poprzeczne układy nośne, można zwiększyć rozpiętości i zmniejszyć zużycie stali (w porównaniu do ustrojów ramowych).
Prętowe, łukowe ustroje nośne mogą być płaskie (pełnościenne bądź kratowe) lub przestrzenne (kratowe). Płaskie, pełnościenne łukowe ustroje nośne hal kształtuje się jako blachownice spawane lub dźwigary gięte z dwuteowników walcowanych, a także quasi-łuki złożone z kilku prostoliniowych elementów składowych. W przypadku łuków kratowych (zarówno płaskich, jak i przestrzennych) węzły ustroju są usytuowane na krzywiźnie łuku, ich pręty zaś są proste. Najczęściej stosuje się schematy statyczne łuków dwuprzegubowych oraz dwuprzegubowych ze ściągiem. Przykład konstrukcji nośnej hali z trójpasowymi łukami kratowymi pokazano na rys. 1.19.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)