Logika- nauka o poprawnym myśleniu.
Semiotyka- nauka o znakach, w szczególności o znakach słownych. Dzielona jest na syntaktykę, semantykę i pragmatykę.
Semantyka- nauka odnosząca się do znaczenia wyrażeń, związków między znakami a rzeczywistością (czyli tym, do czego odnoszą się znaki).
Syntaktyka- nauka badająca wyrażenia pod kątem składni, rodzaje znaków, relacje między znakami i wyrażeniami wewnątrz danego języka, wiązania znaków w wyrażenia złożone. Relacją syntaktyczną będzie, np. wynikanie.
Pragmatyka- nauka interesująca się relacjami między nadawcą a odbiorcą znaku, relacjami między znakiem a jego użytkownikami (nadawcami i odbiorcami), a także zależnością znaczenia wyrażeń od kontekstu, w którym są używane oraz mechanizmowi rozumienia wypowiedzi. W ramach pragmatyki wypracowano m.in. teorię aktów mowy (gdy przy pomocy języka nie tylko są przekazywane informacje, ale i tworzone akty społeczne); koncepcję wyrażeń okazjonalnych (tj. takich, które nie mają w języku stałego przyporządkowania do konkretnego przedmiotu, a zajmują takie przyporządkowanie jedynie wtedy, gdy zostaną użyte w konkretnej sytuacji, np. wyrażenie „ja”).
Logika formalna- nauka zajmująca się zdaniami, związkach między ich prawdziwością a fałszywością, itp.
Metodologia nauki- nauka zajmująca się formułowaniem twierdzeń i teorii, badająca metody uzasadniania twierdzeń (czyli sposoby wykazywania prawdziwości wypowiadania twierdzeń i konstruowania teorii) oraz innymi metodami poznania.
Postanowienie jest orzeczeniem.
Budowa orzeczenia:
Orzeczenie składa się z sentencji i uzasadnienia
Sentencja składa się z komparycji (rubrum) i formuły sentencji (tenor)
Uzasadnienie faktyczne
Uzasadnienie prawne
Argumentum a fortiori- jest wnioskowaniem z uzasadnienia słabszego na silniejsze w oparciu o założenie konsekwencji ocen prawodawcy. Występuje ono w dwóch odmianach:
A maiori ad minus (z większego na mniejsze) jeżeli komuś nakazano (lub dozwolono) czynić więcej, to tym bardziej nakazano (lub dozwolono) mu czynić mniej
A minori ad maius (z mniejszego na większe) jeśli komuś nakazano czynić mniej, to tym bardziej zakazano mu czynić więcej.
Znak- stan rzeczy spowodowany przez człowieka po to, by według przyjętej konwencji znaczeniowej wiązać z tym stanem myśli o określonej treści. Celem wytworzenia znaku przez twórcę jest intencja komunikacji z jednym lub wieloma odbiorcami tego znaku (np. znaki drogowe).
Wyrażenie proste- znak Prost stanowiący całość (np. logika, długopis, itp.). Inaczej wyraz.
Wyrażenia złożone- sensowne zestawienie co najmniej dwóch wyrazów, które są powiązane ze sobą składniowo ( np. PWSIiP w Łomży, najwyższy budynek w Łomży)
(…)
… to samo znaczenie.
Wyróżniamy:
Język potoczny (powszechny)
Język prawny ( w nim pisane są akty prawne)
Jeżyk prawniczy (język, którym posługują się prawnicy, językiem prawniczym pisane są orzeczenia Sądu Najwyższego, publikacje, glosy)
Bardzo istotnym z punktu widzenia interpretacji przepisów prawnych jest zakaz wykładni homonimicznej.
Zakaz wykładni homonimicznej zakazane jest nadawanie temu samemu…
…
Podział nazw ze względu na sposób istnienia desygnatów:
Nazwy konkretne- są to nazwy, których desygnaty są przedmiotami materialnymi (zajmują miejsce w przestrzeni, można je zobaczyć, dotknąć, zmierzyć, itp.) lub byłyby takimi, gdyby istniały.
Nazwy abstrakcyjne- do tej grupy zaliczamy wszystkie nazwy nie będące konkretnymi (nazwy uczuć, relacji, własności, zdarzeń, procesów, nazwy liczb, nazwy figur geometrycznych)
Podział nazw ze względu na sposób wskazywania desygnatów:
Nazwy indywidualne-do tego grona zaliczamy imiona własne: nazwiska, nazwy geograficzne, nazwy statków, a także nazwy utworzone niejako przez „wskazanie palcem”, np. ten oto człowiek. Nazwy indywidualne przyporządkowane są danemu przedmiotowi na mocy arbitralnej decyzji, niezależnie od przysługujących temu przedmiotowi cech. Nazwami…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)