To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
SEMIOTYKA LOGICZNA I METAJĘZYK
SEMIOTYKA (LOGICZNA) := ogólna teoria znaku. Gdy jest uprawiana metodami charakterystycznymi dla logiki, wtedy jest działem logiki - stąd `logiczna'. Dzieli się na trzy działy: semantykę (logiczną), syntaktykę (logiczną) oraz pragmatykę (logiczną) [Ch. Morris (1938)]. SEMANTYKA (LOGICZNA) := ogólna teoria relacji zachodzących pomiędzy znakiem i rzeczywistością do której znak się odnosi. Najważniejsze terminy semantyki: oznaczanie, prawdziwość, wynikanie. SYNTAKTYKA (LOGICZNA) := ogólna teoria relacji zachodzących pomiędzy znakami jakiegoś języka. Podstawowe terminy: formuła sensowna, dowód, dedukowalność, reguła. PRAGMATYKA (LOGICZNA) := ogólna teoria relacji zachodzących pomiędzy podmiotem (jako użytkownikiem tzn. nadawcą i odbiorcą znaku) a znakiem. Podstawowe terminy: treść, znaczenie, uznawanie, kontekst wypowiedzi. Termin teoria użyty w powyższych określeniach, nie ma znaczenia technicznego, lecz potoczne. Mam tutaj na myśli uporządkowaną refleksję, posługującą się określonym typem pojęć.
Język naturalny lub sztuczny służyć ma w swej podstawowej funkcji do komunikowania i przechowywania zdobytej wiedzy. W języku wypowiadamy zdania (wyrażające sądy) odnoszące się do jakiejś rzeczywistości.
SĄD W SENSIE LOGICZNYM := znaczenie zdania. Odróżnia się ten sąd, od sądu w znaczeniu psychologicznym, którym jest myśl wyrażana przez dane zdanie. Od czasów A. Tarskiego i jego definicji prawdy dla języków sztucznych wiadomo, że aby mówić w sposób wolny od sprzeczności o jakimś języku opisującym rzeczywistość (języku przedmiotowym), należy tego dokonać w metajęzyku (języku podmiotowym) tego języka. Metajęzyk, który jest zawsze zrelatywizowany do jakiegoś języka przedmiotowego lub klasy takich języków, jest językiem, w którym mówimy o języku. Metajęzyk posiada wszystkie środki wyrazu języka przedmiotowego, ale prócz tego może całkiem swobodnie mówić o wszystkich relacjach (syntaktycznych, semantycznych i pragmatycznych) wyrażeń języka przedmiotowego. Między innymi, jak zobaczymy to w późniejszej partii wykładu, opis sytemu formalnego dokonuje się w metajęzyku. Metajęzyk ma swoje własne zmienne, których zakresem zmienności są wyrażenia języka przedmiotowego, zwane metazmiennymi. Dla opisania i mówienia w sposób niesprzeczny o metajęzyku trzeba wprowadzić metametajęzyk itd.
NAZWY
5.1 EKSTENSJONALNA TEORIA NAZW. Nazwy, jak wspomniano, tworzą podobnie jak zdania jedną z dwóch podstawowych kategorii semantycznych. Ze względu właśnie na ten fundamentalny charakter trudno jest podać poprawną definicję nazwy jako takiej. Obecnie nie ma w logice, ani w filozofii języka jednej, ustalonej teorii nazw.
(…)
…. DENOTACJA NAZWY n := zbiór wszystkich desygnatów nazwy n. Denotację nazwy n oznaczamy symbolem D(n).
Dzięki tej definicji możemy wypowiadać się na temat nazw wypowiadając się o zbiorach.
Tradycyjnie znane są następujące podziały nazw:
PODZIAŁ NAZW
CHARAKTERYSTYKA DENOTACJI LUB DESYGNATÓW
KRYTERIUM PODZIAŁU
NAZWY PUSTE
NAZWY JEDNOSTKOWE
NAZWY OGÓLNE
Denotacja jest zbiorem pustym. Denotacja jest zbiorem jednoelementowym.
Denotacja ma więcej niż jeden element.
Kryterium podziału: liczba desygnatów.
NAZWY KONKRETNE
NAZWY ABSTRAKCYJNE
Nazywają obiekty czasoprzestrzenne.
Nazywają pozostałe obiekty.
Kryterium podziału: specyfika tego do czego się odnoszą
NAZWY INDYWIDUALNE
NAZWY GENERALNE
Np. ten oto pies; lub tzw. nazwy własne jak: Adam Mickiewicz, Stefan Banach itp.
Np. `Największy polski matematyk dwudziestego…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)